عادات ، لباس ، فرهنگ ، تمدن ، تاریخ ، معماری ، حفظ هویت گذشته ، ازدواج ، حفظ و نگهداری بدون شک یکی از بزرگترین نیازهای جامعه است. در جوامع مختلف تلاش شده است از میراث مرتبط با فرهنگ عمومی و سبک زندگی مردم محافظت شود. با این حال ، اینها نباید مانع دسترسی افراد به موارد ضروری اولیه زندگی مانند بهداشت ، آموزش ، آب آشامیدنی و انرژی کافی شود. کشور ما ایران مناطق و روستاهای زیادی دارد که حتی ممکن است در فضای مجازی حتی نامی از آنها نرود. روستای “بورگادان” در منطقه Binturong در نیکشار ، سیستان و بالچستر یادگار عشایری است که سالها پیش یک مکان را برای زندگی انتخاب کرده اند. اهالی روستا مانند صدها سال پیش هنوز در خانه هایی به نام “کپر” زندگی می کنند. Capers نام ساختمانی است که روستاییان در آن منطقه با تنه درختان نخل ، ساقه و برگ ساخته اند ، اما در قسمت پایینی برخی از capers از سنگ و گل برای جلوگیری از حمله استفاده می شود. سرد است و غیره مردم برگادان با دستان خود نان پختند ، از مقدار کمی آب چشمه استفاده کردند ، پوشش و فرهنگ اصلی را حفظ کردند و از پنل های خورشیدی برای تولید برق برای چندین سال با کمک خیرین استفاده کردند. کمبود راه و کمبود جاده مشکلات زیادی را برای ساکنان برگادان و روستاهای اطراف ایجاد کرده است. مسائل بهداشتی ، آموزشی و بسیاری دیگر از تجهیزات کم اهمیت. تنها راه رسیدن به این روستا بسیار طولانی و دشوار است که فقط می توانید از طریق حرفه و دوچرخه خود عبور کنید. اگر کسی بیمار شود ، برخی از اهالی روستا مجبورند بیمار را بر روی برانکارد بگذارند و 20 کیلومتر در سخت ترین مسیر کوهستانی در مرکز رودخانه پیاده روی کنند. حدود دو سال است که مقامات محلی در حال ساخت جاده های مناسب برای رسیدن به روستا هستند ، اما متأسفانه تاکنون فقط چند کیلومتر راه ناقص بوده است. ورود انواع گردشگری می تواند آرامش ، فرهنگ و هویت ساکنان منطقه را تضعیف کند ، اما بسیاری از کشورها برای جلوگیری از این مشکلات راه حل های زیادی ارائه داده اند. ساکنان برگادان و روستاهای اطراف آن باروچ هستند. مردم نجیب ، مهربان ، با احتیاط و مشتاق.