در دوران نامزدی، دغدغه هایی پیرامون نحوه خوابیدن کنار هم و بغل کردن پیش می آید که این مقاله به بررسی جامع آن ها می پردازد. این دوره فرصتی گرانبها برای تعمیق صمیمیت و شناخت متقابل است که با رعایت مرزها و آگاهی می تواند به بهترین شکل سپری شود.
دوران نامزدی، به ویژه پس از جاری شدن عقد شرعی و قانونی، مرحله ای بی نظیر و در عین حال حساس در مسیر یک زندگی مشترک تلقی می شود. در این برهه، زوجین اولین قدم های جدی را برای ساختن یک زندگی مشترک برمی دارند و تجربه های جدیدی را با یکدیگر از سر می گذرانند. یکی از این تجربه های پر از حس و حال، ازدواج بغل نحوه خوابیدن در دوران نامزدی و کشف ابعاد مختلف صمیمیت فیزیکی است. در این زمان، سوالات و ابهامات بسیاری در ذهن زوج های جوان شکل می گیرد؛ از چگونگی خوابیدن کنار یکدیگر و بغل کردن تا حدود و مرزهای روابط جسمی و عاطفی.
این مقاله با هدف روشن ساختن این ابهامات و ارائه یک راهنمای جامع تدوین شده است. در اینجا، با دیدگاهی جامع به ابعاد روانشناختی، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی و جسمیِ صمیمیت در دوران عقد نگریسته می شود. هدف این است که زوجین با آگاهی کامل، گفتگوی شفاف و تعیین مرزهای مناسب، صمیمیت خود را به شیوه ای سالم تقویت کرده و این دوران را با آرامش و آمادگی بیشتر برای ورود به زندگی مشترک پشت سر بگذارند.
چرا خوابیدن کنار هم و بغل کردن در دوران عقد اهمیت دارد؟ (فواید و چالش ها)
تجربه هم خوابی و در آغوش کشیدن یکدیگر در دوران عقد، دنیایی از احساسات و تجربیات جدید را برای زوجین به ارمغان می آورد. این لحظات نه تنها شیرین و به یادماندنی هستند، بلکه می توانند نقش اساسی در شکل گیری پایه های یک رابطه عمیق تر ایفا کنند. درک فواید و چالش های این صمیمیت، به زوجین کمک می کند تا با دیدی بازتر و آگاهانه تر به این جنبه از رابطه شان بپردازند.
فواید صمیمیت فیزیکی (بغل کردن و خوابیدن کنار هم)
هنگامی که زوجین در دوران عقد کنار یکدیگر می خوابند و یکدیگر را در آغوش می کشند، اتفاقات مثبتی در رابطه شان رقم می خورد که فراتر از لذت آنی است. این تجربه ها می توانند به تقویت پیوند عاطفی و احساس نزدیکی بیشتر بین آن ها منجر شود. لمس و آغوش، زبانی قدرتمند است که ناگفته های قلب را بیان می کند و حس مشترک بودن را عمیق تر می سازد. در این لحظات، زوجین احساس امنیت و آرامش عمیقی را تجربه می کنند که به کاهش استرس ها و نگرانی های روزمره کمک شایانی می کند. گویی در پناه یکدیگر، پناهگاهی امن یافته اند که از هر گزندی دور است.
همچنین، خوابیدن کنار هم فرصتی بی نظیر برای شناخت بیشتر از عادات، ترجیحات و زبان بدن یکدیگر فراهم می آورد. با هر شب سپری شده، زوجین به جزئیات بیشتری از همسرشان پی می برند؛ مثلاً اینکه چگونه نفس می کشد، چه موقعیت خوابی را ترجیح می دهد یا حتی چه حرکاتی را در خواب از خود نشان می دهد. این شناخت های کوچک، لایه های جدیدی از درک متقابل را در رابطه ایجاد می کند.
علم نیز فواید آغوش گرفتن را تأیید می کند. در آغوش کشیدن باعث تولید هورمون های اکسی توسین (معروف به هورمون عشق و دلبستگی) می شود که حس پیوند و اعتماد را افزایش می دهد و همزمان به کاهش سطح هورمون کورتیزول (هورمون استرس) کمک می کند. این فرآیندهای شیمیایی، به طور طبیعی، آرامش و حس خوب را در رابطه تقویت می کنند. در نهایت، این لحظات صمیمانه، به ایجاد خاطرات شیرین و ماندگار می انجامد که در سال های آتی زندگی مشترک، چون نگین هایی درخشان بر تار و پود رابطه شان جلوه می کنند.
چالش ها و نگرانی های رایج
در کنار تمام فواید، صمیمیت فیزیکی در دوران عقد چالش هایی نیز به همراه دارد که توجه به آن ها ضروری است. یکی از مهم ترین نگرانی ها، مدیریت انتظارات جنسی و حفظ مرزها است. با افزایش نزدیکی جسمی، ممکن است تحریکات جنسی افزایش یابد و این امر می تواند برای برخی زوجین، به ویژه اگر قصد تأخیر در برقراری رابطه کامل جنسی را داشته باشند، چالش برانگیز باشد.
همچنین، تفاوت های فرهنگی و نگاه خانواده ها نقش پررنگی ایفا می کند. در برخی فرهنگ ها، خوابیدن کنار همسر در دوران عقد کاملاً پذیرفته شده است، در حالی که در برخی دیگر ممکن است با احتیاط یا حتی مخالفت روبرو شود. این تفاوت ها می تواند فشارهایی را بر زوجین وارد کند و نیاز به گفتگوی بیشتر و یافتن راه حلی میانه دارد.
احتمال خجالت و کم رویی اولیه نیز کاملاً طبیعی است. برای بسیاری از زوجین، این اولین بار است که این میزان از صمیمیت جسمی را با فرد دیگری تجربه می کنند. این حس خجالت به مرور زمان و با افزایش اعتماد و راحتی از بین می رود، اما در ابتدا می تواند مانعی برای ابراز آزادانه احساسات باشد.
ترس از پیشروی سریع در رابطه و پیامدهای احتمالی، مانند بارداری ناخواسته، نیز یک نگرانی جدی است. این ترس می تواند بر کیفیت رابطه تأثیر بگذارد و لذت لحظات صمیمانه را کاهش دهد. در نهایت، این سوال نیز مطرح می شود که آیا تمرکز زودهنگام بر صمیمیت جسمی ممکن است بر شناخت عاطفی در مقابل شناخت جسمی غلبه کند؟ آیا ممکن است زوجین به جای پرداختن به ابعاد شخصیتی و روحی یکدیگر، بیش از حد درگیر ابعاد جسمانی شوند؟ پاسخ به این سوالات از طریق گفتگوی مستمر و آگاهی امکان پذیر خواهد بود.
پوزیشن های خوابیدن و بغل کردن برای زوجین در دوران عقد (روانشناسی پشت هر ژست)
انتخاب نحوه خوابیدن کنار هم، تنها یک انتخاب فیزیکی برای راحتی نیست؛ بلکه می تواند بازتابی از حالت روحی و میزان صمیمیت بین زوجین باشد. هر پوزیشن خواب، داستانی ناگفته از ارتباط عاطفی و نیازهای درونی آن ها را روایت می کند. در دوران عقد که صمیمیت ها در حال شکل گیری است، این پوزیشن ها به ابزاری برای درک بهتر یکدیگر تبدیل می شوند.
پوزیشن های صمیمی و نزدیک
این پوزیشن ها نشان دهنده نیاز عمیق به نزدیکی، حمایت و ارتباط بی واسطه هستند. در این حالت ها، زوجین تمایل دارند تا حد ممکن به یکدیگر نزدیک باشند و تماس فیزیکی بیشتری را تجربه کنند.
قاشقی (Spooning)
در این پوزیشن، هر دو نفر به پهلو می خوابند و یکی از آن ها پشت خود را به سینه شریک دیگر می چسباند، مانند دو قاشق که در کنار هم قرار گرفته اند. این حالت، حس امنیت و محافظت عمیقی را به ارمغان می آورد. فردی که در پشت قرار دارد، نقش حمایت کننده را ایفا می کند و فرد جلویی، حس دلبستگی و مراقبت را تجربه می کند. این ژست به طور طبیعی استرس را کاهش داده و خوابی راحت تر را ترویج می دهد. برای راحتی بیشتر، اطمینان از هم راستایی ستون فقرات هر دو نفر ضروری است. برخی زوجین قاشقی کوچک تر (جایی که فرد کوچک تر در آغوش فرد بزرگ تر قرار می گیرد) و برخی قاشقی بزرگ تر را ترجیح می دهند که به معنی ابراز نیاز به حمایت بیشتر است.
قاشقی با فاصله (Loose Spoon)
این حالت، نسخه ای آزادتر از پوزیشن قاشقی سنتی است. زوجین همچنان به پهلو و پشت به هم می خوابند، اما با فاصله ای اندک بین خود. روانشناسی پشت این ژست، تعادلی ظریف بین صمیمیت و استقلال را نشان می دهد. این پوزیشن به زوجین اجازه می دهد تا ضمن حفظ حس نزدیکی و حمایت، فضای شخصی بیشتری برای تنفس و راحتی فردی داشته باشند. این حالت برای کسانی که به دنبال تعادل بین پیوند عاطفی و نیاز به آزادی فردی در خواب هستند، ایده آل است و معمولاً نشانه ای از یک رابطه بالغ و مطمئن است.
چهره به چهره (Face to Face / The Sweetheart’s Cradle)
در این پوزیشن، زوجین روبروی یکدیگر می خوابند و می توانند تماس چشمی داشته باشند یا صورت خود را به هم نزدیک کنند. این حالت، نشان دهنده ارتباط عمیق و نیاز به ابراز احساسات بی واسطه است. تماس چشمی و نزدیکی صورت به صورت، می تواند پیوند عاطفی را تقویت کرده و امکان ابراز عشق و محبت را از طریق نگاه و لبخند فراهم کند. با این حال، ممکن است برای خواب طولانی مدت راحت نباشد، زیرا می تواند بر تنفس تأثیر بگذارد یا گرمای بیش از حد ایجاد کند. این پوزیشن بیشتر در لحظات بیدار یا ابتدای خواب، برای ارتباط عمیق مورد استفاده قرار می گیرد.
آغوشی یا درهم تنیده (Tangle)
این ژست، که معمولاً در اوایل رابطه عاشقانه دیده می شود، جایی است که زوجین به طور کامل در هم پیچیده و در آغوش یکدیگر به خواب می روند. روانشناسی این حالت، عشق شدید و اتصال عمیق و پرشور را نشان می دهد. گویی هیچ فاصله ای بین آن ها وجود ندارد و هر دو به دنبال اتحاد کامل هستند. این پوزیشن می تواند احساس امنیت و نزدیکی بی نظیری را فراهم کند، اما برای یک خواب راحت و طولانی مدت، ممکن است گرمای بیش از حد و کاهش جریان هوا را به همراه داشته باشد. با گذشت زمان، بسیاری از زوجین از این حالت به پوزیشن های راحت تر با فضای بیشتر تغییر می کنند، که نشان از رشد و تکامل رابطه دارد.
پوزیشن های خواب زوجین، زبانی پنهان برای بیان نیازها و احساسات درونی آن هاست که با درک این زبان، می توان به عمق بیشتری از رابطه شان پی برد و پیوند عاطفی را تقویت کرد.
گهواره ای یا نازل (Cradle / Nuzzle)
در این پوزیشن، یکی از زوجین سر خود را روی سینه یا بازوی دیگری قرار می دهد و دیگری او را در آغوش می گیرد. این حالت، نمادی از مراقبت، حمایت و آرامش بخش بودن است و پیوندی قوی را نشان می دهد. فردی که سرش را روی سینه شریک خود می گذارد، احساس امنیت و تسکین را تجربه می کند، در حالی که شریک دیگر احساس مراقبت و حمایت از او را دارد. این ژست به طور خاص آرامش بخش است و می تواند به کاهش استرس کمک کند. برای حفظ راحتی و محافظت از مفاصل، توصیه می شود فردی که دراز کشیده، یک بالش کوچک زیر پاها یا زانوهای خود قرار دهد.
بغل کردن پاها (Leg Hug)
در این حالت، بدن ها ممکن است با فاصله از یکدیگر باشند، اما یک یا هر دو نفر، پاهای خود را روی پای دیگری قرار می دهند یا آن ها را در هم می پیچند. این ژست نشان دهنده یک رابطه شاداب، بازیگوش و پر از محبت است. این پوزیشن بیانگر این است که زوجین حتی با حفظ فضای شخصی، باز هم به دنبال تماس و ارتباط هستند. بسته به میزان درهم تنیدگی پاها، می تواند از یک حس بازیگوشی ساده تا یک پیوند عمیق تر و تمایل به نزدیکی بیشتر را نشان دهد. این پوزیشن معمولاً در زوج هایی دیده می شود که ارتباط عاطفی قوی دارند و به دنبال روش هایی برای ابراز محبت های کوچک و غیرکلامی هستند.
پوزیشن های با فضای شخصی بیشتر (اما همچنان صمیمانه)
این حالت ها نشان دهنده اعتماد و راحتی در رابطه هستند، جایی که هر دو نفر فضای شخصی خود را دارند اما همچنان احساس امنیت و پیوند را حفظ می کنند.
پشت به پشت (Back to Back / Liberty Position)
در این پوزیشن، هر دو نفر با پشت های خود به یکدیگر می خوابند. این حالت می تواند با تماس جزئی پشت به پشت یا بدون هیچ تماسی باشد. این ژست، نمادی از اعتماد، استقلال و راحتی فردی در یک رابطه مستحکم است. وقتی تماس جزئی وجود دارد، نشان دهنده حمایت و ارتباط نامحسوس است؛ گویی هر دو نفر در عین حفظ حریم شخصی خود، همچنان از حضور دیگری آگاه و متکی به آن هستند. بدون تماس نیز، این ژست نشان دهنده اطمینان زوجین از پایداری رابطه شان است که نیازی به تماس مداوم برای احساس امنیت ندارند. این پوزیشن، آزادی حرکت را برای هر دو نفر فراهم می کند.
آغوشی از پشت یا تعقیب کننده (Chasing Spoon)
این پوزیشن شباهت زیادی به حالت قاشقی دارد، با این تفاوت که یکی از زوجین به سمتی می رود و دیگری از پشت او را تعقیب کرده و در آغوش می گیرد. روانشناسی این ژست می تواند چندگانه باشد: ممکن است نشان دهنده تمایل یکی از طرفین به توجه یا نزدیکی بیشتر باشد، یا برعکس، نشان دهنده نیاز فرد جلویی به فضای شخصی بیشتر و تمایل فرد پشتی برای حفظ صمیمیت. این حالت می تواند حس حمایت و مراقبت را در فرد پشتی القا کند، در حالی که فرد جلویی احساس می شود که مورد توجه و دلبستگی قرار گرفته است. این ژست به طور طبیعی نشان دهنده پویایی و نیازهای متغیر در رابطه است و اغلب نیاز به گفتگو برای درک بهتر معنای آن دارد.
نکته مهم:
باید به یاد داشت که این پوزیشن ها تنها تفسیرهای کلی از دینامیک های یک رابطه هستند. هر زوجی منحصر به فرد است و راحتی و توافق دو طرف اصلی ترین معیار در انتخاب نحوه خوابیدن است. آنچه برای یک زوج ایده آل است، ممکن است برای دیگری نباشد. مهم این است که زوجین در مورد ترجیحات و نیازهایشان با یکدیگر صحبت کنند و حالتی را بیابند که هر دو در آن احساس آرامش و صمیمیت می کنند.
ابعاد فرهنگی، اجتماعی و شرعی خوابیدن کنار هم و رابطه جنسی در دوران عقد
دوران عقد، نه تنها یک مرحله شخصی در زندگی هر زوج، بلکه پیوندی عمیق با بستر فرهنگی، اجتماعی و مذهبی جامعه دارد. تصمیم گیری ها در مورد صمیمیت فیزیکی، به ویژه خوابیدن کنار هم و برقراری رابطه جنسی، تحت تأثیر این ابعاد قرار می گیرد و آگاهی از آن ها برای هر زوجی ضروری است.
دیدگاه دین اسلام (بعد از عقد دائم)
از منظر دین مبین اسلام، با جاری شدن صیغه عقد دائم، زن و مرد از نظر شرعی زن و شوهر محسوب می شوند و محرمیت کامل بین آن ها برقرار است. این بدان معناست که برقراری هرگونه رابطه جنسی بین زوجین، از جمله دخول، از نظر شرعی بلامانع است و هیچ گناهی در پی ندارد. بسیاری از مراجع تقلید نیز این موضوع را تأیید کرده اند.
با این حال، قبل از جاری شدن صیغه عقد (در دوره نامزدی که صرفاً وعده ازدواج است و هیچ عقد شرعی صورت نگرفته)، هرگونه تماس بدنی یا رابطه جنسی حرام است و باید از آن پرهیز شود. اسلام بر رعایت مرزها و حفظ پاکدامنی تا زمان عقد تأکید فراوانی دارد.
پس از عقد، با وجود حلال بودن رابطه جنسی، توصیه هایی بر احتیاط های شرعی و مسئولیت پذیری وجود دارد. به عنوان مثال، در برخی روایات، تأکید بر پرهیز از تحریک بیش از حد قبل از مراسم عروسی، به منظور حفظ شور و شوق و لذت های این مرحله از زندگی و همچنین در نظر گرفتن موقعیت های اجتماعی و خانوادگی مطرح شده است. البته این توصیه ها بیشتر جنبه ارشادی و اخلاقی دارند تا تحریم شرعی.
توصیه های فرهنگی و عرفی جامعه ایران
جامعه ایران، با پیشینه غنی فرهنگی و مذهبی خود، نگاه خاصی به دوران عقد و میزان صمیمیت در آن دارد. در بسیاری از خانواده ها و مناطق، اهمیت صبر کردن برای برقراری رابطه جنسی کامل تا زمان برگزاری مراسم عروسی و آغاز زندگی مشترک رسمی، پررنگ است. دلایل این تأکید می تواند شامل موارد زیر باشد:
- حفظ حرمت و اهمیت ازدواج: عروسی به عنوان یک آیین مهم، آغازگر رسمی زندگی مشترک و رابطه جنسی کامل تلقی می شود.
- پیشگیری از مشکلات احتمالی: در صورت بروز اختلاف یا جدایی در دوران عقد (که متاسفانه گاهی رخ می دهد)، نداشتن رابطه جنسی کامل می تواند از پیچیدگی ها و آسیب های روحی و اجتماعی بکاهد.
- زمان برای شناخت عمیق عاطفی: برخی معتقدند که تأخیر در رابطه جنسی کامل، فرصت بیشتری برای تمرکز بر شناخت روحی و عاطفی زوجین فراهم می کند.
البته، تفاوت در فرهنگ خانواده ها در این زمینه بسیار مشهود است. برخی خانواده ها کاملاً پذیرنده خوابیدن کنار همسر و حتی رابطه جنسی در دوران عقد هستند و آن را حق زوجین می دانند، در حالی که برخی دیگر محتاط تر عمل می کنند و محدودیت هایی قائل می شوند. تاثیر نگاه جامعه و انتظارات فرهنگی نیز بر تصمیمات زوجین در این دوران بی تأثیر نیست و می تواند فشارهای بیرونی را بر آن ها تحمیل کند.
دیدگاه روانشناسی و مشاوره خانواده
روانشناسان و مشاوران خانواده، ضمن احترام به ابعاد شرعی و فرهنگی، بر اهمیت ایجاد و تقویت صمیمیت عاطفی قبل از صمیمیت جنسی کامل تأکید فراوانی دارند. آن ها معتقدند که یک رابطه پایدار، بر پایه های محکم عشق، احترام، اعتماد و درک متقابل بنا می شود و صمیمیت جنسی باید مکمل این صمیمیت عاطفی باشد، نه جایگزین آن.
از دیدگاه روانشناسی، خطرات رابطه جنسی زودهنگام و کامل در دوران عقد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- سرد شدن رابطه یا سوءتفاهم ها: اگر رابطه جنسی زودتر از موعد و قبل از شکل گیری کامل پیوند عاطفی اتفاق بیفتد، ممکن است با انتظاراتی همراه باشد که برآورده نشود و منجر به سردی یا سوءتفاهم شود.
- عدم شناخت کافی از یکدیگر: تمرکز بر ابعاد جسمی، ممکن است زوجین را از شناخت عمیق تر روحی و شخصیتی یکدیگر غافل کند.
- ضربه به اعتماد در صورت جدایی: در صورت جدایی ناخواسته، رابطه جنسی کامل می تواند آسیب های عاطفی و روانی عمیق تری را برای هر دو طرف، به ویژه برای دختران، به دنبال داشته باشد.
- احتمال بارداری ناخواسته: این موضوع یک نگرانی جدی است که می تواند پیامدهای اجتماعی و خانوادگی ناخوشایندی را در پی داشته باشد، به خصوص اگر زوجین آمادگی لازم برای فرزندپروری را نداشته باشند.
مشاوران معمولاً پیشنهاد پیشروی تدریجی در صمیمیت جسمی را می دهند. این شامل مراحل مختلفی است که زوجین می توانند با سرعت و توافق خود آن ها را تجربه کنند: از بوسه و لمس دست، تا آغوش و نوازش، و سپس پیشنوازی بدون دخول. این رویکرد به زوجین کمک می کند تا به تدریج با بدن یکدیگر آشنا شوند، خجالتشان کاهش یابد و صمیمیت عاطفی و جسمی شان همزمان و متوازن رشد کند.
راهکارهای عملی برای مدیریت صمیمیت و خوابیدن در دوران عقد
دوران عقد، فصلی برای یادگیری و رشد است؛ نه تنها در شناخت یکدیگر، بلکه در مدیریت ظریف ترین ابعاد رابطه. صمیمیت فیزیکی، از جمله خوابیدن و بغل کردن، نیازمند هوشمندی و درایت است تا به جای ایجاد چالش، به تقویت عشق و همدلی منجر شود. در اینجا به برخی راهکارهای عملی برای مدیریت این جنبه از رابطه پرداخته می شود.
گفتگوی شفاف و صادقانه؛ کلید موفقیت
اساس هر رابطه موفقی، گفتگو است. در دوران عقد، بیش از هر زمان دیگری، اهمیت صحبت کردن با یکدیگر در مورد انتظارات، ترس ها، نیازها و حد و مرزها پررنگ می شود. زوجین باید بتوانند با صداقت کامل، آنچه را در دل دارند بیان کنند. همدلی و تلاش برای درک دیدگاه طرف مقابل، ستون های این گفتگو را تشکیل می دهند. این مهم است که هر دو نفر احساس کنند حرف هایشان شنیده می شود و احساساتشان معتبر است. بیان واضح راحتی ها و ناراحتی ها، بدون رودربایستی و با احترام متقابل، به شفافیت رابطه کمک می کند و از هرگونه سوءتفاهم جلوگیری به عمل می آورد.
تعیین حد و مرزهای مشخص و مشترک
پس از گفتگوهای صادقانه، نوبت به تعیین حد و مرزهای مشخص و مشترک می رسد. این مرزها باید توافقی و مورد قبول هر دو طرف باشند و شامل نوع و میزان صمیمیت فیزیکی (از آغوش و بوسه گرفته تا نوازش، و تصمیم گیری درباره رابطه بدون دخول یا با دخول) شود. احترام مطلق به نه طرف مقابل و عدم اصرار یا اعمال فشار، یک اصل اساسی است. این احترام، بنیان اعتماد را مستحکم می سازد. با پیشرفت رابطه و افزایش شناخت، زوجین می توانند در مورد این مرزها بازنگری کنند، اما همواره باید بر پایه توافق و رضایت دوطرفه باشد.
تمرکز بر تقویت ارتباط عاطفی و فعالیت های مشترک
صمیمیت جسمی، هر چند مهم، اما تنها یکی از ابعاد رابطه است. تمرکز بر گذراندن وقت با کیفیت، صحبت کردن عمیق، و انجام فعالیت های مورد علاقه مشترک می تواند به تقویت ارتباط عاطفی کمک شایانی کند. رفتن به سینما، پیاده روی، آشپزی مشترک یا حتی یک گفتگوی طولانی درباره رویاها و آرزوها، می تواند پیوند عاطفی را محکم تر کند. یادآوری این نکته که صمیمیت جسمی باید مکمل صمیمیت عاطفی باشد، نه جایگزین آن، زوجین را در مسیر صحیح نگه می دارد. یک رابطه غنی از نظر عاطفی، زمینه ساز صمیمیت جسمی عمیق تر و رضایت بخش تر خواهد بود.
مدیریت خجالت و کم رویی
تجربه خجالت و کم رویی در ابتدای رابطه و به ویژه در دوران عقد، کاملاً طبیعی است. این حس، به مرور زمان و با افزایش اعتماد و امنیت، کاهش می یابد. راهکارهایی برای کاهش این حس می تواند شامل شوخی های ملایم، افزایش تدریجی صمیمیت (از لمس های کوچک شروع کردن)، و گفتگوی آرام و مطمئن درباره احساسات باشد. هر دو نفر باید فضایی امن برای یکدیگر ایجاد کنند تا بدون ترس از قضاوت، بتوانند احساسات خود را بیان کنند و به تدریج با ابعاد جدید رابطه شان کنار بیایند.
آگاهی از مسائل بهداشتی و پیشگیری
در صورتی که زوجین، با توافق و آگاهی کامل، تصمیم به برقراری رابطه جنسی در دوران عقد بگیرند، اهمیت آموزش و استفاده صحیح از وسایل پیشگیری برای جلوگیری از بارداری ناخواسته و بیماری های مقاربتی، امری حیاتی است. آگاهی از روش های مختلف پیشگیری، نحوه صحیح استفاده از آن ها و مشورت با متخصصین بهداشتی، مسئولیت پذیری زوجین را نشان می دهد و از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری می کند. عدم توجه به این موضوع می تواند پیامدهای جبران ناپذیری در پی داشته باشد.
کمک گرفتن از مشاور پیش از ازدواج
در این دوران حساس، کمک گرفتن از مشاور پیش از ازدواج می تواند بسیار سودمند باشد. یک مشاور حرفه ای می تواند نقش تسهیل کننده را در گفتگوهای دشوار ایفا کند، به حل ابهامات زوجین کمک کند، و مهارت های ارتباطی و مدیریت رابطه را به آن ها آموزش دهد. حضور یک فرد بی طرف و متخصص، فضایی امن برای بررسی عمیق تر مسائل فراهم می کند و زوجین را در تصمیم گیری های آگاهانه یاری می رساند. مشاور می تواند به زوجین کمک کند تا با ابعاد روانشناختی و فرهنگی صمیمیت، بهتر کنار بیایند و برای یک زندگی مشترک پایدار آماده شوند.
این دوران، با تمامی هیجانات و چالش هایش، فرصتی طلایی برای ساختن پایه های یک زندگی مشترک قوی و پایدار است. با صمیمیت فیزیکی (خوابیدن کنار هم و بغل کردن) به شیوه ای آگاهانه، محترمانه و توافقی، زوجین می توانند به درک عمیق تری از یکدیگر برسند و لذت این دوران را دوچندان کنند. ارتباط شفاف، همدلی، احترام به مرزهای یکدیگر و آگاهی کامل، ستون های اصلی این مسیر هستند. تصمیم گیری آگاهانه و مشترک در مورد تمامی ابعاد رابطه، به زوجین کمک می کند تا دوران عقدی شیرین، پربار و موفق را تجربه کنند و با آمادگی کامل وارد فصل جدیدی از زندگی خود شوند.