حکم شرعی نزدیکی از مقعد

حکم شرعی نزدیکی از مقعد در فقه شیعه اغلب کراهت شدید دارد و در صورت عدم رضایت زن یا آزار او، بنابر فتاوای برخی مراجع حرام یا بنابر احتیاط واجب جایز نیست، در حالی که در فقه اهل سنت غالباً مطلقاً حرام دانسته می شود. این موضوع حساس در زندگی زناشویی، ابعاد فقهی، بهداشتی و روانشناختی گسترده ای دارد که آگاهی دقیق از آن ها برای زوجین بسیار حائز اهمیت است.

زندگی زناشویی، بنیاد جامعه و محلی برای آرامش و رشد زوجین است. روابط جنسی بخش جدایی ناپذیری از این پیوند مقدس به شمار می آید که سلامت و پایداری آن، تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد. یکی از موضوعات حساس و گاه پرچالش در این روابط، نزدیکی از مقعد یا همان رابطه جنسی مقعدی با همسر است که هم از منظر شرع و هم از دیدگاه های پزشکی و روانشناختی، محل بحث و بررسی است. در این زمینه، ابهامات و سوالات فراوانی برای زوج ها، به ویژه زوج های جوان، مطرح می شود که نیازمند پاسخ های مستند و جامع است.

هدف از این بررسی، ارائه جامع ترین و دقیق ترین اطلاعات پیرامون حکم شرعی نزدیکی از مقعد در فقه شیعه و اهل سنت است. این مقاله به تبیین جزئیات فتاوای مراجع عظام تقلید، بررسی مستندات قرآنی و روایی، و همچنین تشریح عوارض بهداشتی و روانشناختی احتمالی این عمل می پردازد. سعی بر این است که با ارائه توصیه های عملی، خوانندگان بتوانند با دیدی باز و آگاهی کامل، مسیر روابط زناشویی خود را بر مبنای سلامت و شرع انتخاب کنند.

حکم شرعی نزدیکی از مقعد در فقه شیعه

در فقه شیعه، حکم رابطه مقعدی با همسر از جمله مسائلی است که نظرات متعددی پیرامون آن وجود دارد. این نظرات اغلب بر اساس مستندات روایی و با در نظر گرفتن ابعاد مختلف رضایت زن و آسیب های احتمالی شکل گرفته اند.

مفاهیم و اصطلاحات پایه

برای درک صحیح فتاوای مراجع، ابتدا لازم است با برخی مفاهیم و اصطلاحات کلیدی آشنا شد:

• نزدیکی از مقعد (وطی در دبر): به معنای دخول آلت تناسلی مرد در مقعد زن است. این عمل را باید از لواط (همجنس گرایی مردان) که حرمت قطعی و شدید دارد، تمایز داد. نزدیکی از مقعد با همسر، اگرچه ممکن است از نظر برخی احکام مشابهتی با لواط داشته باشد، اما ماهیت آن از جهت رابطه زوجیت کاملاً متفاوت است.
• کراهت شدید: در فقه به معنای عملی است که انجام آن مکروه بوده و ترک آن مستحب است و ثواب دارد. کراهت شدید نشان دهنده ناپسند بودن شدید یک عمل است، اما به حد حرمت نمی رسد.
• احتیاط واجب: در اصطلاح فقهی، به معنای فتوایی است که در آن، مجتهد انجام یا ترک عملی را واجب یا حرام بداند، ولی دلیل آن را برای خودش به اندازه کافی روشن نداند یا آن را محکم نداند، اما از باب احتیاط فتوا می دهد. در این حالت، مقلد می تواند به فتوای مجتهد دیگری که پس از مرجع تقلید اول، اعلم باشد (با رعایت شرایط خاصی)، مراجعه کند یا به احتیاط عمل کند.
• حرمت: به معنای حرام بودن یک عمل است که انجام آن گناه محسوب شده و مستوجب عقوبت اخروی است.

فتاوای تفصیلی مراجع عظام تقلید

نظر مراجع در مورد نزدیکی از پشت تفاوت هایی دارد که در ادامه به تفکیک بیان می شود:

کراهت شدید (مشروط به رضایت زن و عدم آزار جسمی/روحی)

برخی از مراجع تقلید معتقدند که نزدیکی از مقعد با همسر، در صورتی که با رضایت زن باشد و منجر به آزار جسمی یا روحی او نشود، اشکالی ندارد اما دارای کراهت شدید است. این دیدگاه بر پایه روایاتی است که بر شرط رضایت زن تأکید دارند.

• امام خمینی (ره): ایشان در تحریرالوسیله می فرمایند: کراهت شدیده دارد. این فتوا نشان می دهد که ایشان این عمل را ناپسند می دانند، اما آن را حرام قلمداد نمی کنند، مشروط بر اینکه زن راضی باشد و اذیت نشود.
• آیت الله خامنه ای: فتوای ایشان این است که این عمل کراهت شدید دارد و احتیاط در ترک آن است مخصوصاً اگر زن راضی نباشد و در صورتی که موجب اذیت او شود حرام است. این فتوا به روشنی بر لزوم رضایت زن و عدم آزار او تأکید دارد.
• آیت الله مکارم شیرازی: ایشان نیز می فرمایند: در صورت رضایت زن اشکال ندارد اما کراهت شدید دارد.
• آیت الله نوری همدانی و آیت الله صافی گلپایگانی: فتاوای ایشان نیز مشابه موارد فوق بوده و بر کراهت شدید در صورت رضایت زن تأکید دارند.

مفهوم کراهت شدید در این زمینه به این معناست که اگرچه انجام این عمل مباح است، اما ترک آن بهتر و مورد تأکید شرع است. تأکید بر رضایت زن نشان دهنده اهمیت جایگاه و حقوق او در زندگی زناشویی است، به گونه ای که حتی در امور مباح نیز، آزار رساندن به او جایز نیست.

احتیاط واجب (جایز نیست اگر زن راضی نباشد، و کراهت شدید با رضایت)

برخی دیگر از مراجع، کمی سخت گیرانه تر به این موضوع می نگرند و بین حالت رضایت و عدم رضایت زن تفصیل قائل می شوند.

• آیت الله سیستانی: فتوای ایشان این است که اگر زن راضى باشد، كراهت شديد دارد و اگر راضى نباشد، بنا بر احتياط واجب جايز نيست. این فتوا نشان می دهد که عدم رضایت زن، موضوع را وارد مرحله احتیاط واجب می کند.
• آیت الله فاضل لنکرانی: دیدگاه ایشان نیز مشابه آیت الله سیستانی است.

در این حالت، اگر زن راضی نباشد، مرد نمی تواند به انجام این عمل اصرار کند. احتیاط واجب در اینجا به مقلد این امکان را می دهد که یا به فتوای مجتهد دیگری که جواز می دهد (با شرایطی) رجوع کند، یا از این عمل اجتناب نماید.

احتیاط واجب (جایز نیست، حتی با رضایت زن)

گروهی از مراجع نیز، حتی با رضایت زن، انجام این عمل را بنابر احتیاط واجب جایز نمی دانند.

• آیت الله بهجت، آیت الله تبریزی و آیت الله وحید خراسانی: بنا بر احتياط واجب جايز نيست.

دلایل احتمالی این فتوا ممکن است ریشه در برخی روایات دیگر، یا تأکید بر سلامت جسمانی و روانی زن و پیامدهای منفی احتمالی این عمل داشته باشد که از دیدگاه این مراجع، جنبه احتیاط را تقویت می کند. این فتاوا نشان دهنده آن است که رعایت احتیاط در چنین مسائلی، برای حفظ حرمت و سلامت خانواده، امری مطلوب است.

مستندات روایی در فقه شیعه

یکی از مهم ترین مستندات روایی در زمینه حکم نزدیکی از پشت در شیعه، حدیثی از امام صادق (ع) است:

قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنِ الرَّجُلِ یَأْتِی الْمَرْأَةَ فِی دُبُرِهَا قَالَ لَا بَأْسَ إِذَا رَضِیَتْ.

این روایت که در کتاب وسائل الشیعة (ج ۲۰، ص ۱۴۵) آمده، به روشنی شرط رضایت زن را برای جواز این عمل بیان می کند: از امام صادق (ع) درباره مردی که از پشت با همسرش نزدیکی می کند، پرسیدم. حضرت فرمودند: در صورتی که راضی باشد، اشکالی ندارد. تحلیل این حدیث نشان می دهد که اصل جواز، مشروط به رضایت کامل و بدون اکراه زن است. با این حال، همانطور که اشاره شد، برخی مراجع با توجه به روایات دیگر یا ملاحظات شرعی و اخلاقی، حکم احتیاط واجب را صادر کرده اند که نشان از ناپسند بودن این عمل، حتی با رضایت، دارد.

سوالات شرعی کلیدی و مرتبط در فقه شیعه

حکم غسل جنابت

در صورت انجام حکم دخول از پشت (نزدیکی از مقعد)، غسل جنابت برای هر دو طرف واجب می شود. اگر دخول به اندازه ختنه گاه یا بیشتر صورت گیرد، حتی اگر انزال (بیرون آمدن منی) اتفاق نیفتد، هر دو نفر جنب محسوب شده و باید غسل جنابت به جا آورند.

تنها تفاوت نظر در این زمینه از آیت الله مکارم شیرازی مشاهده می شود که ایشان می فرمایند: اگر به اندازه ختنه گاه یا بیشتر داخل شود، (گرچه منی بیرون بیاید) بنابر احتیاط واجب، باید بین غسل و وضو جمع کنند. این فتوا نیز حاکی از لزوم رعایت طهارت پس از این عمل است.

حکم نزدیکی از مقعد در دوران قاعدگی (حیض)

نزدیکی از جلو (واژن) در دوران قاعدگی به اجماع فقهای شیعه حرام است. اما در مورد حکم نزدیکی از مقعد در زمان قاعدگی، فتاوای مراجع متفاوت است. آیت الله مکارم شیرازی در این باره تأکید دارند که بنابر احتیاط واجب، جایز نیست و در صورتی که از روی جهل به حکم انجام شود، کفاره ندارد. دیگر مراجع نیز به احتیاط در این زمینه توصیه می کنند، با این حال برخی آن را مطلقاً جایز نمی دانند و برخی نیز در صورت رضایت و عدم آزار زن، کراهت شدید می دانند.

حکم عده در عقد موقت (صیغه)

عده، مدت زمانی است که زن پس از طلاق، فسخ عقد یا وفات شوهر، باید از ازدواج مجدد خودداری کند. سوال این است که آیا نزدیکی از مقعد در عقد موقت (صیغه) موجب عده می شود؟ بنابر فتاوای مراجع، از جمله آیت الله مکارم شیرازی، در صورت انجام نزدیکی از مقعد در عقد موقت، زن بنابر احتیاط واجب باید عده نگه دارد. این حکم نشان دهنده آن است که نزدیکی از مقعد نیز می تواند احکام مربوط به روابط زناشویی را به دنبال داشته باشد.

تکلیف مرد در صورت عدم رضایت زن

چنانچه زن به هر دلیلی (اعم از آزار جسمی، ناراحتی روحی یا حتی بدون دلیل خاص) به نزدیکی از مقعد راضی نباشد، اجبار او به این عمل حرام است. زن حق دارد از پذیرش این نوع رابطه امتناع کند و مرد نیز موظف است به حقوق زناشویی همسر خود احترام بگذارد. در صورت اجبار و اذیت زن، او حق شکایت دارد و می تواند به مراجع ذی صلاح مراجعه کند. رعایت حقوق متقابل و پرهیز از آزار و اجبار، از اصول اساسی زندگی زناشویی در اسلام است.

حکم شرعی نزدیکی از مقعد در فقه اهل سنت

در فقه اهل سنت، دیدگاه ها درباره حکم نزدیکی از مقعد از نظر اهل سنت به طور کلی صریح تر و با اجماع بیشتری همراه است. اکثر فقهای اهل سنت، انجام این عمل را مطلقاً حرام می دانند، حتی اگر با رضایت زن باشد.

دیدگاه کلی و غالب

فقهای مذاهب چهارگانه اهل سنت (حنفی، مالکی، شافعی، حنبلی) غالباً بر حرمت مطلق نزدیکی از مقعد با همسر تأکید دارند. این حرمت بر اساس روایات متعدد از پیامبر اکرم (ص) و همچنین تفسیر خاص از برخی آیات قرآن کریم استوار است.

مستندات روایی در فقه اهل سنت

در فقه اهل سنت، احادیث متعددی از پیامبر اکرم (ص) نقل شده که به صراحت از این عمل نهی می کنند. یکی از این احادیث این است:

«کسی که با زن در حال حیض یا از مقعد با او نزدیکی کند، از دین خارج شده است.» (سنن ترمذی)

این حدیث و احادیث مشابه، مبنای اصلی فتوای حرمت مطلق در میان اهل سنت قرار گرفته اند. آن ها این روایات را به معنای نهی شدید و حرام بودن این عمل می دانند و معتقدند که حتی رضایت زن نیز نمی تواند حکم شرعی را تغییر دهد، زیرا توافق بر انجام یک عمل حرام، آن را مباح نمی کند.

مستندات قرآنی و تفاسیر مربوطه

آیه ۲۲۳ سوره بقره یکی از آیاتی است که در این زمینه مورد تفسیر و بحث قرار گرفته است:

«نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ» (زنان شما کشتزار شما هستند پس از هر جا [و هر گونه] که خواهید به کشتزار خود [در]آیید)

در نگاه اول، عبارت «أَنَّى شِئْتُمْ» (هرگونه که خواهید) ممکن است مجوزی برای انواع روابط جنسی، از جمله نزدیکی از مقعد، به نظر برسد. اما دیدگاه غالب علمای اهل سنت این است که این آیه مجوزی برای نزدیکی از مقعد نمی باشد. آن ها معتقدند که حرث (کشتزار) اشاره به محل بذرپاشی و تولید نسل (یعنی واژن) دارد و منظور آیه، آزادی در کیفیت و حالت نزدیکی (نشسته، ایستاده، به پهلو و…) از طریق واژن است، نه آزادی در انتخاب محل دخول. بنابراین، این آیه را نمی توان دلیلی بر جواز رابطه جنسی مقعدی از نظر اسلام دانست.

علمای معاصر اهل سنت، همچون یوسف قرضاوی، نیز بر حرام بودن نزدیکی از پشت تأکید کرده و انجام آن را مستوجب توبه می دانند. او حتی توصیه می کند که اگر مردی بر این عمل اصرار ورزد و به زن تحمیل کند، زن می تواند تقاضای طلاق کند. این دیدگاه ها نشان دهنده سخت گیری اهل سنت در این موضوع است.

داستان قوم لوط و لواط در قرآن

قرآن کریم به تفصیل به داستان قوم لوط و گناه لواط (همجنس گرایی مردان) می پردازد. این آیات، عملی را که قوم لوط مرتکب می شدند، عملی بسیار زشت و ناپسند معرفی می کند که منجر به عذاب الهی شد.

«وَ لُوطاً إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ * أَ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنْكَرَ» (عنکبوت: ۲۸-۲۹)

در اینجا باید مجدداً تأکید شود که لواط در قرآن، به معنای همجنس گرایی مردان است و تفاوت ماهوی با نزدیکی مقعدی بین زن و شوهر دارد. با این حال، برخی از علمای اهل سنت، از آیات مربوط به قوم لوط برای تقویت حرمت نزدیکی از پشت با همسر نیز استناد می کنند، با این استدلال که مقعد اساساً محل طراحی شده برای خروج مدفوع است و نزدیکی از آنجا با هر فردی، حتی همسر، نوعی تخطی از فطرت و شیوه صحیح رابطه جنسی است که قرآن به آن اشاره می کند.

دیدگاه های پزشکی و روانشناختی پیرامون نزدیکی از مقعد

فراتر از مباحث فقهی، مضرات رابطه مقعدی از منظر پزشکی و روانشناختی نیز بسیار قابل توجه است. شناخت این جنبه ها به زوجین کمک می کند تا با آگاهی کامل تری در مورد روابط خود تصمیم بگیرند.

ساختار آناتومیک مقعد و تفاوت آن با واژن

مقعد از نظر آناتومیک و فیزیولوژیک، برای دفع مدفوع طراحی شده است، نه برای دخول جنسی. تفاوت های کلیدی آن با واژن شامل موارد زیر است:

• نبود غدد ترشح کننده روان کننده طبیعی: برخلاف واژن که دارای غدد بارتولین برای ترشح مایع روان کننده در هنگام تحریک جنسی است، مقعد فاقد چنین غددی است و به صورت طبیعی برای دخول آماده نمی شود.
• حساسیت بافت: بافت پوششی مقعد و رکتوم بسیار حساس و ظریف تر از بافت واژن است و به راحتی آسیب می بیند.
• وجود اسفنکتر مقعد: مقعد دارای دو عضله حلقوی (اسفنکتر داخلی و خارجی) است که وظیفه کنترل خروج مدفوع را بر عهده دارند. این اسفنکترها به صورت ارادی و غیرارادی منقبض می شوند و فشار زیادی به آن ها می تواند باعث آسیب شود.

خطرات و عوارض جسمانی

با توجه به ساختار آناتومیک مقعد، عوارض نزدیکی از مقعد می تواند جدی و بعضاً جبران ناپذیر باشد:

• آسیب های فیزیکی:
  • خونریزی و پارگی بافت مقعد (fissures): اصطکاک و فشار ناشی از دخول می تواند منجر به پارگی های کوچک (فیشر) یا حتی عمیق در بافت مقعد شود که با درد شدید و خونریزی همراه است.
  • آسیب به اسفنکتر مقعد: تکرار این عمل و فشار بیش از حد می تواند به عضلات اسفنکتر مقعد آسیب رسانده و در بلندمدت منجر به ضعف یا گشادشدگی آن ها شود.
• عفونت ها:
  • انتقال بیماری های مقاربتی (STD): مقعد محیطی بسیار مستعد برای انتقال بیماری هایی نظیر HIV، تبخال تناسلی، زگیل تناسلی (HPV)، هپاتیت B و C است. دلیل این شیوع بیشتر، آسیب پذیری بافت رکتوم است که به راحتی پاره شده و راه را برای ورود ویروس ها و باکتری ها باز می کند. همچنین، وجود باکتری های طبیعی در روده نیز می تواند به عفونت در دیگر نقاط منجر شود.
• مشکلات گوارشی:
  • بواسیر (هموروئید) و تشدید آن: فشار مکرر بر عروق خونی ناحیه مقعدی می تواند باعث ایجاد یا تشدید بواسیر شود که با درد، خونریزی و خارش همراه است.
  • پرولاپس رکتوم: در موارد شدید و در صورت ضعف عضلات، ممکن است بخشی از رکتوم از مقعد خارج شود.
  • سوراخ شدن روده: در موارد بسیار نادر و با دخول خشن، احتمال سوراخ شدن دیواره روده (پرفوراسیون) وجود دارد که یک وضعیت اورژانسی پزشکی است.
• مشکلات کنترل مدفوع:
  • بی اختیاری مدفوع: آسیب به عضلات اسفنکتر و اعصاب مسئول کنترل مدفوع، می تواند در طولانی مدت منجر به بی اختیاری در کنترل مدفوع شود که یک مشکل بسیار ناراحت کننده و تأثیرگذار بر کیفیت زندگی است.
• درد:
  • درد شدید و مزمن مقعدی: بسیاری از افراد پس از رابطه مقعدی، درد شدید تجربه می کنند که در برخی موارد می تواند مزمن شود.

اثرات روانشناختی و عاطفی

علاوه بر عوارض جسمانی، احکام زناشویی مقعدی و پیامدهای آن می تواند تأثیرات عمیقی بر سلامت روان و کیفیت رابطه عاطفی زوجین داشته باشد:

• کاهش صمیمیت و حس محبت: به ویژه در صورتی که یکی از طرفین (معمولاً زن) رضایت کامل و قلبی نداشته باشد، اجبار یا احساس آزار، می تواند به کاهش صمیمیت و حس محبت در رابطه منجر شود. این عمل ممکن است به جای ایجاد حس نزدیکی، فاصله عاطفی ایجاد کند.
• احساس شرم، گناه، تحقیر یا خشونت: زن ممکن است پس از این عمل، احساس شرم، گناه (به دلیل کراهت شدید نزدیکی از مقعد یا حرمت آن)، تحقیر یا مورد خشونت واقع شدن کند. این احساسات می توانند به تدریج اعتماد به نفس و تصویر ذهنی زن از بدن خود را تخریب کنند.
• بروز اختلافات زناشویی و فاصله عاطفی: عدم تفاهم در این زمینه و اصرار یکی از طرفین می تواند به بروز اختلافات جدی و حتی جدایی عاطفی منجر شود.
• تأثیر منفی بر تصویر ذهنی از بدن و سلامت جنسی: تجربیات ناخوشایند ممکن است باعث شود فرد دید منفی نسبت به بدن خود و یا کلیت روابط جنسی پیدا کند.
• مشکلات جنسی ثانویه: در برخی موارد، تجربه دردناک یا ناخوشایند از رابطه مقعدی می تواند به مشکلات جنسی دیگری مانند کاهش میل جنسی، ترس از رابطه جنسی یا واژینیسموس (انقباض غیرارادی عضلات واژن) منجر شود.

توصیه های عملی و بهداشتی (در صورت تصمیم به انجام و با رعایت احتیاط شرعی)

با وجود توصیه های شرعی و پزشکی مبنی بر پرهیز از این عمل، در صورتی که زوجین با آگاهی کامل و بر اساس فتاوای جواز (کراهت شدید) و با رضایت کامل هر دو طرف تصمیم به انجام آن بگیرند، رعایت نکات زیر برای کاهش خطرات ضروری است:

• رضایت کامل و قلبی: اولین و مهم ترین شرط، تفاهم و رضایت کامل و بدون هیچگونه فشار یا اجبار از سوی هر دو طرف است. عدم رضایت زن، عمل را حرام می کند.
• استفاده از روان کننده های کافی: به دلیل نبود روان کننده طبیعی در مقعد، استفاده از ژل های روان کننده بر پایه آب، برای کاهش اصطکاک و پیشگیری از پارگی و آسیب به بافت، کاملاً ضروری است.
• رعایت بهداشت فردی: تخلیه کامل روده و شستشوی دقیق و کامل ناحیه مقعدی قبل از رابطه برای پیشگیری از عفونت و ناراحتی های بهداشتی توصیه می شود.
• استفاده از کاندوم: برای کاهش چشمگیر خطر انتقال بیماری های مقاربتی (STD) و عفونت ها، استفاده از کاندوم بسیار حیاتی است.
• اجتناب از فشار و خشونت: حرکت باید آرام و بدون عجله باشد تا از آسیب دیدگی جلوگیری شود. هر گونه احساس درد باید متوقف کننده عمل باشد.
• مشاوره: در صورت وجود هرگونه نگرانی، ابهام، درد یا مشکل در رابطه، توصیه می شود زوجین با متخصصان سلامت جنسی، روانشناس یا پزشک مشورت کنند. این مشاوره ها می توانند به راهنمای شرعی رابطه جنسی سالم و بهبود کیفیت روابط کمک کنند.

نتیجه گیری

حکم شرعی نزدیکی از مقعد موضوعی چندوجهی است که ابعاد فقهی، پزشکی و روانشناختی آن باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. در فقه شیعه، این عمل عموماً دارای کراهت شدید است و در صورت عدم رضایت همسر، بنابر فتاوای برخی مراجع حرام یا بنابر احتیاط واجب جایز نیست. برخی مراجع نیز حتی با رضایت زن، بنابر احتیاط واجب آن را جایز نمی دانند. این دیدگاه ها، بر پایه مستندات روایی و در نظر گرفتن حقوق و سلامت زن، شکل گرفته اند.

در مقابل، فقه اهل سنت به طور غالب بر حرام بودن نزدیکی از پشت با همسر تأکید دارد و این حکم را از احادیث نبوی و تفاسیر قرآنی استنباط می کند. از منظر پزشکی، ساختار آناتومیک مقعد برای دخول جنسی طراحی نشده و این عمل می تواند عوارض جدی جسمانی نظیر پارگی، خونریزی، عفونت های مقاربتی، بواسیر و حتی بی اختیاری مدفوع را به دنبال داشته باشد. اثرات روانشناختی نیز شامل کاهش صمیمیت، احساس شرم و تحقیر، و بروز اختلافات زناشویی است که بر سلامت عاطفی زوجین تأثیر منفی می گذارد.

اهمیت رضایت طرفین، پرهیز از آسیب جسمی و روحی، و حفظ سلامت و حرمت رابطه زناشویی، از مهمترین نکاتی است که در این زمینه باید مورد توجه قرار گیرد.

اسلام بر روابط سالم و محبت آمیز در چارچوب خانواده تأکید دارد و هر آنچه به سلامت جسم و روان زوجین آسیب برساند، مورد نهی قرار داده است. زوج ها تشویق می شوند تا با آگاهی کامل از احکام دینی و پیامدهای بهداشتی و روانشناختی، در مورد روابط خود تصمیم گیری کنند. در صورت بروز هرگونه ابهام یا نیاز به راهنمایی شخصی، مراجعه به مرجع تقلید برای احکام شرعی و مشورت با متخصصین سلامت جنسی و روانشناس برای مسائل بهداشتی و روانشناختی، همواره توصیه می شود تا روابط زناشویی بر پایه محبت، احترام و سلامت پایدار بماند.