نمایشگاه «هایپر رئالیسم: از تصویر تا واقعیت» با نمایش ۳۲ اثر از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در حال برگزاری است. در همین راستا کیوریتور این نمایشگاه محتوای این رویداد هنری را تشریح کرد و گفت که ۱۰ اثر از سه هنرمند از میان آثار این نمایشگاه برای اولین بار به معرض نمایش گذاشته شده است.
جمال عرب‌زاده ـ کیوریتور نمایشگاه «هایپر رئالیسم: از تصویر تا واقعیت» ـ در گفت‌وگویی با مجله خانواده به تشریح هایپررئالیسم پرداخت و توضیحاتی درباره آثاری که این روزها از گنجینه موزه هنرهای معاصر بیرون آمده است ارائه کرد.
او اظهار کرد: هایپررئالیسم، گرایشی است که اواخر دهه ۶۰ و ابتدای دهه ۷۰ میلادی، بیشتر در کرانه غربی آمریکا شروع به ظهور کرد. این گرایش در کنار جنبش پاپ و جنبش مفهومی، واکنشی بود به تسلط مطلق هنر انتزاعی یا انتزاع اکسپرسیونیستی که در آن زمان به صورت یک ارزش و جنبش تمام و کمال به صحنه هنری آمریکا تسلط داشت. هنرمندان هایپررئال مانند جنبش پاپ به سراغ المان‌هایی رفتند که در جامعه در دسترس آنان قرار داشت و از طریق مشاهده، به نمایش آنچه می‌دیدند، پرداختند. آنچه که می‌دیدند نماد و نمودی از فرهنگ آن زمان آمریکاست؛ آن‌چیزهایی که جامعه مصرفی ترویج می‌کند و گاه در حیطه صنعت، تجارت، تولید و… است. این نمادها را جنبش پاپ در مطبوعات به دنبالش بود اما هنرمندان هایپررئال به صورتی ملموس‌تر آن‌ها را نشان دادند.
عرب زاده ادامه داد: زرق و برق خودروهای آمریکایی، رستوران‌ها، تفریحات آمریکایی و… آن چیز هایی بود که هنرمندان هایپررئال آمریکا سعی در نمایشش داشتند تا تصویری از جامعه آن زمان آمریکا ارائه کنند.
کیوریتور نمایشگاه «هایپر رئالیسم: از تصویر تا واقعیت» گفت که ۲۶ اثر هایپررئال به همراه چندین اثر پاپ و نئورئالیسم در معرض نمایش هستند. تعدادی از این آثار بیش از یک دهه قبل به نمایش گذاشته شدند اما آخرین نمایش برخی از آثار هم به پیش از انقلاب اسلامی یا اوایل آن باز می‌گردد. ۱۰ اثر از سه هنرمند برای اولین بار به نمایش گذاشته شده است.
عرب زاده تاکید کرد، همه آثار به نمایش گذاشته شده، متعلق به گنجینه موزه هنرهای معاصر هستند و آثار بر مبنای سبک و هنرمندان شناخته شده هایپررئال انتخاب شدند؛ آثاری که در کنار آنان به نمایش گذاشته شده هم در رابطه با ارتباطات مفهومی هنر هایپررئالیسم با هنرهایی مثل پاپ و نئورئالیسم انتخاب شدند.
او درباره انتخاب سبک «هایپررئال» برای انتخاب آثار و به نمایش گذاشتن آن‌ها گفت: موزه هنرهای معاصر تمایلی داشت که نوع جدیدی از نمایشگاه‌ها را در قالب پژوهشی برگزار کند. بر همین اساس با انجام کاری پژوهشی یکی از سبک‌هایی که در گنجینه موزه موجود بود آثار هایپررئال بود. تعداد آثار به اندازه‌ای بود که امکان برگزاری نمایشگاه و انجام مطالعات پژوهشی وجود داشت. بر همین اساس قرار شد کاتالوگی شامل آثار و حدود هشت مقاله دوزبانه در کنار آن کار شود. منابع و مطالب جمع آوری شد. این نمایشگاه طراحی شد تا به چیدمان امروز رسیدیم. «هایپر رئالیسم: از تصویر تا واقعیت» نوع جدیدی از نمایشگاه‌ها را نشان می دهد که بخشی از آن آموزشی و پژوهشی است و به صورت هدفمند برگزار شده است.
کیوریتور این نمایشگاه وجه تمایز آن با سایر نمایشگاه‌ها را هم وجه آموزشی و پژوهشی آن دانست و در این زمینه گفت: کتابی که داریم اولین و تنها منبعی است که درباره هایپررئالیسم داریم و احتمال می‌دهم که مدت‌ها تنها منبع بماند. وجه آموزشی نمایشگاه نیز اهمیت دارد که آن را در چیدمان مفهومی بخش‌های مختلف نمایش می‌بینیم. استیتمنت‌ها و تصاویر اضافه شده که حین دیدار آثار مخاطبان را برای فهم بهتر همراهی می‌کند. مخاطبان از بدو ورود با مفاهیمی آشنا می‌شوند و در آخر انتظار می‌رود که شناخت کامل‌تری از هنر هایپررئال داشته باشند.
بر اساس این گزارش مجله خانواده، نمایشگاه «هایپر رئالیسم: از تصویر تا واقعیت» با نمایش ۳۲ اثر از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در حال برگزاری است. موزه هنرهای معاصر اعلام کرده که ۱۰ اثر از سه هنرمند از میان آثار این نمایشگاه برای اولین بار به معرض نمایش گذاشته شده است. در واقع هشت اثر ریچارد استس یک اثر از هوارد کانوویتز و یک اثر هم از ژان سابیسکی برای اولین بار به نمایش درآمده است.
ریچارد مک لین، جان سالت، دان ادی، ریچارد استس، رالف گوئینگز، مایک گورمن، چاک کلوز، هوارد کانوویتز، رابرت کاتینگهام، مالکوم مورلی، دوان هانسون و ژان سابیسکی از هنرمندانی هستند که آثار آن‌ها به نمایش درآمده است.
«هایپر رئالیسم: از تصویر تا واقعیت» تا چهارم تیرماه در موزه هنرهای معاصر تهران برپا خواهد بود.
در بیانیه این نمایشگاه آمده است: «هنر هایپررئالیستی در سال‌های ابتدای دهه ۷۰ میلادی ظهور یافت و اگرچه به عنوان یک جنبش تمام عیار شناخته نشد، اما به صورت یک گرایش متمایز ظهوری آشکار داشت. رجوع وسواس گونه به تکنیک و عدم نمایش فردیت هنرمند در نقاشی که مورد نقد نگاه مدرنیستی بود، به ویژگی خاص هنر هایپررئالیستی بدل گردید. نمایش دقیق جزییات در آثار هنرمندان هایپرئالیست نه تنها خاستگاه تصویر را نشانه رفته است، بلکه سؤالاتی جدی در مورد مرز میان بازنمایی و واقعیت دیداری مطرح می‌سازد. این موارد ضرورت تأمل و بازبینی آثار این هنرمندان را با نگاهی متفاوت برای فهم عمیق‌تر این گرایش هنری آشکار می‌سازد.»
انتهای پیام