عمومی

بدرود، مرد ادب و اخلاق وزنه‌برداری

به سادگی. به همان اندازه تلخ است. آره! عمو سعید در حالی که هنوز چند سال از 60 سالگی نگذشته بود دچار حمله قلبی شد و شب پر از ما بود. آیا افراد خونگرم نیز از حملات قلبی رنج می برند؟

کسانی که با عمو سعید زندگی می کردند ، او را حتی در کوچکترین برخوردی به عنوان مردی با اخلاق و اخلاق می دانند. نیازی به گفتن نیست. لطفا خودتون ببینید تمام پست های او با “سلام عزیزان” شروع می شود. عمو سعید قهرمانی بود که دوست نداشت در قلبش گیج شود. یکی دو بار به من گفت. اجازه دهید آنها کار خود را انجام دهند. »او دوست نداشت از انتقاد عصبانی شود و من فهمیدم که او از قلب پاک خود برای من پیامی می فرستد. ..

مربیان مهدی عطار اشرفی و هومهنگ کارگرنژاد همچنین سعید را در لیست نهایی قرار دادند در سال 1962 که قرار بود اولین مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در ناگویای ژاپن برگزار شود. این تیم به ژاپن رفت و جام قهرمانی را آورد. هشت نفر موفق به کسب مدال شدند. این یک کیسه مدال شد. 9 طلا ، 11 نقره ، 3 برنز. به گفته هم تیمی های او ، او یک “مازنی پیسر” طلایی بود ، اما آن برنزها سهم سعید بود.

یک سال پس از همان تیم جوانان ، نصرالله دهنوی چهار نفر را در فهرست بزرگسالان مسابقات قهرمانی آسیا در تبریز قرار داد. دایی بیژن رضایی ، علی مرادی ، آذرمجیدی و سعید حمزه ناتاج اضافه وزن پیدا کرده اند و اکنون بعد از بیژن در مسابقات نونهالان قهرمانی بزرگسالان آسیا در رده 90 دونده هستند. و دوباره قهرمان شد.

عمو سعید بعداً در مسابقات قهرمانی زیلونگ چین (1988) یک مدال نقره دیگر آسیا به دست آورد ، اما او مانند بسیاری دیگر در طول زندگی حرفه ای خود ، دوران جنگ و سوخت را لمس کرد.

وقتی سعید حمزه نتیجه نهایی مدال را گرفت ، جنگ تمام شده بود و او از همان زمان به عنوان مربی سازنده فعالیت کرد. تا همین چند روز پیش او در حال تمرین دانشجویی در یک وزنه بود که گفت: “من کمی سردرد می گیرم” اما ناگهان.

یک روز از عمو سعید پرسیدم از نظر شما فلسفه وزنه برداری چیست؟ پاسخ کوتاه و جالب بود. وزنه برداری ، همانطور که از نامش پیداست ، یک ورزش سنگین و در عین حال ظریف است.

نعمت بزرگ و خاطرات بزرگ

251 251

دکمه بازگشت به بالا