رمزگشایی از تابلوهای خالق «جیغ»

به گزارش مجله خانواده متأسفانه تقریباً همه افراد در مقطعی از زندگی خود با «جیغ» (۱۸۹۳) اثر «ادوارد مونک» هنرمند مدرنیست نروژی همذات پنداری کرده اند. به قدری که نتایج یک تحقیق اخیرا نشان داده است که این شاهکار افسانه ای به دلیل نفس کشیدن بیش از حد عمیق بازدیدکنندگان مشتاق در مقابل آن آسیب دیده است.

این نقاشی نمادین تنها نمونه ای نبود که «مونک» تلاش کرد به واسطه آن نوعی اضطراب وجودی را به تصویر بکشد؛ نمونه های دیگر شامل «یأس» (۱۸۹۴) و «مالیخولیا» (۱۸۹۱) نیز در کارنامه این هنرمند برجسته نروژی وجود دارند. بااین حال مونک در بسیاری از پرتره هایی که خلق کرد تلاش کرد تا بررسی ظریف تری از شرایط انسانی ارائه دهد.

مجموعه ای متشکل از بیش از ۴۰ اثر از این مطالعات شخصیت شناختی هم اکنون در نمایشگاهی با عنوان «پرتره های ادوارد مونک» در نگارخانه ملی پرتره لندن به نمایش گذاشته شده اند که تا ۱۵ ژوئن ادامه دارد.

این نمایشگاه ابعاد جدیدی از «مونک» را آشکار می کند و از طریق آثارش برداشتی زنده از زندگینامه فضای فرهنگی گسترده تر و سبک در حال تکامل او در طول سال های تأثیرگذارش در پاریس و برلین را ارائه می دهد.

«آلیسون اسمیت» مدیر نمایشگاه توضیح می دهد: «در تمام طول زندگی اش مونک تلاش کرد تا به ورای نقاب هایی که افراد به چهره می زنند نفوذ کند و با استفاده از تکنیک های نقاشی بیانی احساسات و انگیزه های درونی آن ها را آشکار سازد.»

در ادامه با چند شاهکار برجسته این هنرمند آشنا می شوید:

۱. «گفت وگو»(Tête-à-tête) – ۱۸۸۵

«مونک» این اثر را زمانی که ۲۱ ساله بود خلق کرد. این نقاشی صحنه ای را به تصویر می کشد که در آن دوست هنرمندش «کارل ینسن-هیل»(Karl Jensen-Hjell) از پشت سر دیده می شود که ظاهراً با زنی مرموز گفت وگو می کند.

البته گفته می شود زنی که در این نقاشی به تصویر کشیده است «اینگر» خواهر «مونک» است.

پرتره های دو نفره روایت سازی در اطراف سوژه ها و ادغام آن ها در یک صحنه طبیعی و صمیمی همگی ویژگی هایی بودند که در آثار بعدی مونک به طور مداوم تکرار شدند.

۲. «غروب»(Evening) – ۱۸۸۸

چند سال بعد مونک خواهر دیگرش «لورا» را در نقاشی «غروب» به تصویر کشید. این نقاشی ممکن است در نگاه اول صحنه ای دلپذیر از زنی با کلاه آفتابی در حال لذت بردن از یک منظره آفتابی به نظر برسد.

اما هنگامی که بیننده بر روی چهره سوژه تمرکز می کند نگاه شدید و نافذ او نوعی آشفتگی درونی را آشکار می کند که با مشکلات سلامت روانی که «لورا» با آن دست وپنجه نرم می کرد همخوانی دارد.

احساس انزوا و بیگانگی با حضور کمرنگ و شبح وار یک موجود سفید در مرکز بوم تقویت می شود. این اثر بقایای ترکیب بندی اولیه ای است که شامل زنی ایستاده احتمالاً «اینگر» خواهر دیگر «مونک» بوده است.

با غیاب «اینگر» ترکیب بندی این نقاشی به وضوح به پیش درآمدی برای نقاشی «مالیخولیا» تبدیل می شود.

۳. «سنجاق سینه. اوا مودوچی»(The Brooch. Eva Mudocci) – ۱۹۰۲

چاپ های مونک از جمله تأثیرگذارترین آثار به نمایش درآمده در نگارخانه ملی پرتره لندن هستند. یکی از این آثار چاپ سنگی «سنجاق سینه. اوا مودوچی» است که ویولونیست انگلیسی و دوست مونک را به تصویر می کشد.

بر اساس کاتالوگ نمایشگاه در دوره نمادگرایی مونک او تمایل داشت که زنان را به عنوان کهن الگوهای مثبت یا منفی به تصویر بکشد.

4. «مدل با شال سبز»(سلطان عبدالکریم) – ۱۹۱۶

«مونک» پرتره های بسیاری از مردانی که برای او کار می کردند را کشیده است و یکی از این افراد راننده اش «سلطان عبدالکریم» بود.

«عبدالکریم» به عنوان یکی از اعضای سیرک آلمانی هاگن بک به نروژ سفر کرده بود و مونک در یکی از توقف های این سیرک در «اسلو» با او آشنا شد.

در نهایت مونک هفت نقاشی و یک چاپ سنگی از عبدالکریم خلق کرد که هر یک تفاوت زیادی با دیگری دارند.

در نقاشی «کلئوپاترا و برده» او به عنوان یک فرد به اسارت گرفته شده به تصویر کشیده شده است که کلیشه های نژادپرستانه درباره سیاه پوستان در آن زمان را مورد توجه قرار داده است.

اما در «مدل با شال سبز» عبدالکریم دیگر نه به عنوان یک شخصیت بیگانه یا اغراق شده بلکه دقیقاً همان طور که بود به تصویر کشیده شده است: با لباس های زمستانی معمولی.

نمایشگاه «پرتره های ادوارد مونک» در نگارخانه ملی پرتره لندن تا ۱۵ ژوئن ادامه دارد.

انتهای پیام