به گزارش مجله خانواده، یزیک دان افسانه ای, آلبرت اینشتین, از زمانه خود جلوتر بود. او که متولد ۱۴ مارچ ۱۸۷۹ بود, در دوره ای زندگی می کرد که پلوتو کشف نشده بود, و کیهان پیمایی رویایی بیش نبود. با وجود محدودیت های مکانیکی آن زمان, اینشتین تئوری نسبیت عام خود را در سال ۱۹۱۵ منتشر کرد. این تئوری پیش بینی هایی راجع به ماهیت کیهان انجام داد که در ۱۰۰ سال آینده بارها به اثبات رسید.
در پدیده ای که درهم تنیدگی کوانتومی نام دارد, ذرات متصل در ظاهر می توانند سریع تر از سرعت نور با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و تنها زمانی که اندازه گیری شوند می توانند حالتی را برای سکونت انتخاب کنند. اینشتین از این پدیده متنفر بود و معروف است که برای تمسخر از آن به عنوان ” کنشی ترسناک در دوردست ها ” نام برده بود و اصرار داشت هیچ اثری نمی تواند سریع تر از نور حرکت کند, و اجسام چه آنها را اندازه بگیریم یا نه حالتی دارند.
ولی در آزمایش بزرگ جهانی که طی آن میلیون ها ذره در هم تنیده اندازه در سراسر دنیا اندازه گیری شدند, محققان پی بردند که اجسام تنها زمانی که اندازه گیری می شدند حالتی انتخاب می کردند نه زود تر.
یکی از نویسندگان این تحقیق, مورگان میتچل , پروفسور اپتیک کوانتوم در موسسه علوم فوتونیک در اسپانیا در سال ۲۰۱۸ به لایو ساینس گفت:” ما نشان دادیم که بینش اینشتین که در آن اجسام چه آنها را مشاهده کنیم چه نکنیم ویژگی هایی دارند, و هیچ اثری نمی تواند سریع تر از نور حرکت کند درست نیست, یا حداقل یکی از آنها درست نیست.”
در «نابغه بزرگ قرن بیستم کجا اشتباه کرد؟» با پیش‌بینی‌های شگفت انگیز این دانشمند بزرگ درباره ماهیت کیهان بیشتر آشنا شوید.
۵۸۵۸