اعتقاد بر این است سیارکی که به تازگی با زمین برخورد داشت از سیاره عطارد سرچشمه می گیرد.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از ارث‌اسکای، یکم بهمن اخترشناسان سیارکی جدید را تنها چند ساعت قبل از برخورد آن با جو زمین کشف کردند. این سیارک کوچک در اثر برخورد با جو زمین، آتش گرفته و تکه تکه شد. بقایای این سیارک کوچک در حومه برلین پخش شد. با انتشار این خبر، شکارچیان شهاب‌سنگ در غرب برلین دست به کار شدند و به سرعت تکه‌های این سیارک را پیدا کرده و آن‌ها را برای تجزیه و تحلیل علمی به آزمایشگاه‌های تخصصی تحویل دادند.
پژوهشگران بعد از بررسی تکه‌های بدست آمده، در 16 بهمن گفتند که این سنگ فضایی به گروه شهاب‌سنگ‌های کمیاب «اوبرایت» تعلق دارد. آنان اعلام کردند منشا این سیارک ممکن است از عطارد باشد. اوبرایت‌ها نامشان را از روستای اوبرس (Aubres) در فرانسه، محل کشف نخستین شهاب‌سنگ از این نوع در سال ۱۸۳۶ گرفته‌اند.
دانشمندان مؤسسه ستی گفتند که یافتن این گونه نادر از شهاب‌سنگ‌ها دشواراست. بیشتر شهاب‌سنگ‌هایی که به زمین برخورد می‌کنند، پوسته بیرونی سیاه و نازکی دارند که ناشی از عبور آتشین آن‌ها از جو زمین است. اما اوبرایت‌ها پوسته‌ای نیمه شفاف و شیشه‌ای دارند. این سنگ‌ها رنگ‌پریده و حاوی مقادیر کمی فلز هستند. اوبرایت‌ها اکسیژن کمی دارند و به نظر می‌رسد در اقیانوسی از ماگما تشکیل شده باشند.
پیتر جنیسکنز از موسسه ستی که برای یافتن این شهاب‌سنگ‌ها به آلمان سفر کرده گفت: پیدا کردن این شهاب‌سنگ‌ها بسیار دشوار بود، زیرا از دور شبیه سنگ‌های دیگر زمین هستند؛ اما از نزدیک متفاوتند. پس از اینکه یک تیم لهستانی اولین تکه شهاب‌سنگ را شناسایی کرد، توانستیم قطعات دیگر را پیدا کنیم.
یک طبقه‌بندی رسمی
دانشمندان در موزه تاریخ طبیعی برلین یکی از شهاب‌سنگ‌ها را با یک میکروکاوشگر پرتو الکترونی که ابزاری غیرمخرب است، بررسی کردند. آنان براساس نتایج کانی‌شناسی و ترکیب شیمیایی، دریافتند که شهاب‌سنگ مزبور یک اوبرایت است. سپس نتایج بدست آمده را به کمیسیون نامگذاری انجمن بین‌المللی شهاب‌سنگ شناسی ارسال کردند. این انجمن شهاب‌سنگ را بررسی و طبقه‌بندی آن‌ها را تأیید کرد. آن‌ها گفتند این سنگ‌های آذرین غنی از منیزیم، ممکن است از عطارد منشأ گرفته باشند.
انسگار گرشاک، رئیس علمی مجموعه شهاب‌سنگ موزه تاریخ طبیعی برلین، گفت: تاکنون تنها یازده نمونه از این نوع شهاب‌سنگ در سراسر جهان یافت شده.
کریستوفر هامان از موزه تاریخ طبیعی برلین درباره این شهاب‌سنگ‌های کمیاب گفت: اوبرایت‌ها شبیه شهاب‌سنگ‌های معمولی که مردم می‌شناسند، نیستند. اوبرایت‌ها بیشتر شبیه گرانیت خاکستری هستند و عمدتاً از سیلیکات‌های منیزیم انستاتیت و فورستریت(اولوین سفید) تشکیل شده‌اند. این سنگ‌های فضایی تقریباً فاقد آهن هستند. پوسته شیشه‌ای که معمولاً در تشخیص شهاب‌سنگ‌ها کمک می‌کند، در اوبرایت‌ها کاملاً متفاوت از اکثر شهاب‌سنگ‌های دیگر است. بنابراین شناسایی این نوع شهاب‌سنگ‌ها دشوار است.
بازیابی شهاب‌سنگ‌ها
اول بهمن، زمانی که برای اولین بار گزارش‌هایی مبنی بر برخورد یک سیارک با جو زمین در بالای آلمان منتشر شد، شکارچیان شهاب سنگ آماده ثبت برخورد و سپس جمع‌آوری قطعات احتمالی شدند. رصدگران این منطقه هنگام برخورد سیارک با جو زمین شاهد انفجاری درخشان بودند. اگرچه این سیارک کوچک بود، اما به اندازه کافی بزرگ بود و توانست به شکل قطعات کوچکی آسمان حومه غرب برلین را شهاب‌باران کند و تکه‌های آن در سطح زمین پراکنده شدند. یک هفته بعد، موزه تاریخ طبیعی برلین اعلام کرد که جستجوگران قطعات مشکوکی به اندازه گردو پیدا کردند.
برخورد سیارک از قبل پیش‌بینی شده بود
در ساعات پایانی ۱ بهمن، ۹۰ دقیقه قبل از برخورد سیارک با آسمان اروپا؛ ناسا اعلام کرد که یک سیارک کوچک با جو زمین برخورد خواهد کرد. این سنگ فضایی در بالای منطقه‌ای در غرب برلین، آلمان منفجر شد. این سیارک با عرض ۱ متر، هیچ خطری برای مردم روی زمین نداشت.
بلافاصله پس از آن، تصاویری از عبور آتشین این سنگ از آسمان آلمان در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد.
کریستیان سارنچکی، شکارچی سیارکی از بوداپست مجارستان، این سیارک را تنها اندکی قبل از برخورد کشف کرد. این هشتمین سیارکی است که قبل از برخورد کشف شده است.
این سیارک کوچک نام اولیه Sar2736 را دریافت کرد. سپس مرکز سیاره‌های کوچک اتحادیه بین‌المللی نجوم، نام رسمی 2024 BX1 را به آن اختصاص داد.
فیلمی از این برخورد