عصر تاریک روزنامه نگاری؟ – مجله خانواده

دلیل اینکه رسانه‌های قدیمی یا به تعبیر من رسانه‌های قدیمی مخاطب کمتری دارند، وجود رسانه‌های جدید با عملکرد کلیدی «دسترسی آسان» است. این واضح است.

اما این به معنای ناپدید شدن روزنامه ها، فیلم ها، تلویزیون و رادیو نیست.

روزنامه های تولید کننده محتوای مرتبط و حرفه ای برخلاف گذشته مانند گلادیاتورها در جنگی نابرابر با شبکه های اجتماعی می جنگند. این رسانه ها و شبکه های مجازی مکمل روزنامه و همراهان آنها هستند نه همراهان آنها. با این اوصاف، اکنون که ما در اوج خود هستیم و بر رسانه‌های «قدیمی» تمرکز می‌کنیم، دلم نمی‌خواهد دشمن بسازم و دشمن بسازم و رسانه‌ها را در مقابل هم قرار دهم.

سال‌ها پیش، فردای ترور سعید حجاریان، مدیریت یکی از توزیع‌کنندگان عمده روزنامه‌های سراسری اعلام کرد که در صورت فراهم بودن امکانات چاپ، تیراژ چاپ‌های دوم و سوم صبح امروز برای ثبت چاپخانه‌های خود در این روزنامه است. ایران. انجام دادن می توانست رکوردی بی نظیر در تاریخ چاپخانه باشد… مثل امروز.

این داستان درباره روزنامه های کیهان و اطلاعات و حتی آینده قبل از انقلاب است و روزنامه ها با محتوای انحصاری و انبوه خود در زمان حساس چه کردند!

البته، حتی در دنیای امروز، هنوز میلیون ها روزنامه در ژاپن مانند Yomiuri Asahi وجود دارد که رکوردهای تعداد صفحات و تیراژ را ترکیب کرده اند.

در چند سال گذشته پدیده نسبتاً جدیدی در روزنامه نگاری کشورمان دیده می شود؛ روزنامه ها محتوای خاصی تولید نمی کنند، بلکه مطالب دیگران را در قالب «پی دی اف» و کپی کاغذی کپی پیست می کنند و من آماده ارسال تنها چند نسخه از آن هستم. چیزهایی مانند Jar برای حفظ چنین امتیازات و کمک هزینه های آموزشی منتشر می شود و نشان می دهد که هنوز وجود دارد. این روزنامه هایی که تکلیفشان مشخص است به نظر من روزنامه واقعی نیستند. زیرا اگر آن ها را روزنامه های واقعی بنامید، ارزش و شکوه روزنامه هایی را زیر سوال می برید که برای ایجاد و انتشار محتوای خود تلاش زیادی می کنند.

بیایید ادامه دهیم.

چندی پیش، زمانی که گوتام آدانی کانال تلویزیونی معروف هندی NDTV را تصاحب کرد، راویش کومار، روزنامه‌نگار و مجری ارشد اخبار هندی مشهور و معتبر از سمت خود در این شبکه محبوب کنار رفت.

اما متن استعفانامه کومار حاوی نکات جالب و قابل تاملی است.

او می‌گوید: «هرگز عصر طلایی برای روزنامه‌نگاری هندی وجود نداشته است، اما هرگز دوران بدتر و ناخوشایندی مانند این روزها وجود نداشته است.

کومار درباره روزنامه‌نگاری در کشورش گفت: “همه جنبه‌های مثبت روزنامه‌نگاری در هند به سرعت در حال ناپدید شدن است. البته من این انتظار را داشتم. اما آنچه امروز اتفاق افتاد، واقعاً دوران تاریک روزنامه‌نگاری است. چندین رسانه خبری در این زمینه وجود دارد که همه آنها وجود دارد. غیراخلاقی هستند: “اکوسیستم رسانه ای ما روز به روز در حال فروپاشی است.”

اما شاید مهمترین بخش از سخنرانی این روزنامه نگار هندی همان جایی است که می گوید: به خصوص کسانی که نزدیک به صاحبان قدرت و همسو با آنها هستند. از قضا، این شخصیت ها و نهادهای مرتبط با آنها مسئول تخریب روزنامه نگاری هند هستند. آنها ادعا می کنند که روزنامه نگاران خوبی هستند و روزنامه نگاری حرفه ای را درک می کنند، اما لطفا با شک و تردید به آنها نگاه کنید. به عنوان روزنامه نگاری حرفه ای، آنها می خواهند آنچه را که دوست دارند به شما تحمیل کنند. ”

****

دلیل اینکه من در این یادداشت از کومار هندی به عنوان مثال استفاده کردم احتمالاً به این دلیل است که برخی از اظهارات و روزنامه نگاری او در کشورش به برخی از واقعیت های روزنامه نگاری اخیر ایران شبیه است.

اگر بدون تعصب به سخنان کومار در مورد کار حرفه ای و شرافتمندانه صاحبان و کارمندان روزنامه ها در شرایط سخت و نابرابر با سایر دولت ها و رسانه های سیار نگاه کنید، احتمالا به این نتیجه می رسید.

6565