هنر مکتبی با دیگر جریان‌های هنری سال‌های متنهی به انقلاب چه فرقی دارد؟

به گزارش مجله خانواده، به نقل از روابط عمومی موزه هنرهای معاصر تهران، نورایی هنر مدرسه را صورت بندی کلی گفتمان فرهنگی و هنری انقلاب اسلامی می داند و بیان کرد: من آن را به عنوان نقشه راه برای فعالیت های فرهنگی انتخاب کردم.» او با ترسیم هنر آن کشور گفت. این گفتمان هنری ریشه در هنر اسلامی و هنرهای سنتی دارد، اما رویکردی متفاوت دارد که اساساً برگرفته از فرهنگ شیعه است.

وی افزود: هنر مکتبی بر اساس اندیشه اسلامی شیعی است تا نقشه راه ایجاد فرهنگ انقلابی در جامعه را ترسیم کند، این اندیشه در دنیای هنر به جای تعریف، بر رویکرد هنرمند به نهضت هنری متمرکز است. هنرمند مکتبی که هنر مکتبی می کند و بخشی از جریانی به نام هنر مکتبی است، تعهد هنرمند به نظام اسلامی است که باعث شکل گیری آن می شود، در واقع این نشان می دهد که هنر مکتبی روایت ایدئولوژیک هنر اسلامی است. ماهیت خود ارجاعی که زیربنای هنر مدرنیستی است همچنین در پیدایش هنر مکتبی نقش داشت و به آن چهره مدرنیستی بخشید.

این پژوهشگر دیدگاه های ایدئولوژیک خود را به جنبه های شاخص دیگر نهضت های هنری و هنر مکتبی در سال های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی پیوند داد و تأکید کرد: دیدگاه ایدئولوژیک هنر مدرسه در اوایل انقلاب اسلامی، آثار هنری تولید شده در انقلاب را متمایز می کند، زیرا همراهی جریان های هنر اعتراضی و هنر ملی در به ثمر نشستن انقلاب اسلامی انکارناپذیر است. در دوران جنگ، هنر مدرسه جریان‌های هنری چپ مارکسیست و راست لیبرال را از خود بیگانه کرد و به قدرت مطلق هنر در این کشور تبدیل شد».

نورایی نتیجه می گیرد: «هنر مدرسه اساساً هنری مبتنی بر عقیده است که انسجام آن نه از اشکال هنری یا مسائل زیبایی شناختی، بلکه از آشفتگی های اجتماعی و سیاسی ناشی می شود.» زیرا هنر مدرسه جریانی زنده در عرصه هنر ملی است و زمانی که سیاسی و اجتماعی باشد. تحولات با تحولات بیشتری همراه است، از نظر محتوا و شکل مؤثرتر است، پیامدهای کمی دارد، اما منسوخ می شود. تعداد این مضامین را در آینده افزایش دهد زیرا پشتوانه اصلی خود را بر فرهنگ فرقه می گذارد و می خواهد صحنه هنر را محلی برای مبارزه با ظالمان زمانه، مبارزه با روانشناسی و آشکار ساختن تعهد انسان به معنویت و اخلاق باشد.

در این همایش بخشی از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران توسط هنرمندانی چون زنده یاد حبیب الله صادقی، کاظم چلیپا، ناصر پلنگی، محمدحسین حلیمی، مسعود عربشاهی، پیلارام، اسماعیل زاده، مدبل و کلاه آغاسی مورد بررسی قرار گرفت.

انتهای پیام