رد پای هنر انقلاب یا گام دوم انقلاب را می‌توان در آثار ملاقلی‌پور پیدا کرد

به گزارش مجله خانواده، به نقل از کار تبلیغاتی بنیاد سینمایی فارابی، سومین نشست از سلسله همایش های «سینمای پرتره» بنیاد سینمایی فارابی که به صورت مشترک با دانشگاه سوره برگزار شد، با محوریت بررسی روند فکری «رسول ملاقلی پور» اختصاص داشت. اکران و تحلیل فیلم «مزرعه پدری» سه شنبه اول مردادماه با سخنرانی دکتر محمد هاشمی و دبیر دکتر رامتین شاباجی در سالن شماره 3 بنیاد سینمایی فارابی برگزار شد.

در ابتدای این همایش و پس از نمایش فیلم، هاشمی درباره فیلم دفاع مقدس گفت: گروه اول فیلم های اکشن قهرمان هستند، شخصیت های دشمن به صورت شخصیت های دست و پا چلفتی و بی مغز ظاهر می شوند و ایرانی ها کاملاً با آنها تضاد دارند، گفتم چه افتخاری است اگر قرار باشد این را ببریم. جنگ دسته دوم فیلم های جنگی هستند که بیشتر به هویت ایرانی و اسلامی می پردازند. مثلاً فیلم‌هایی از ابراهیم خاتمی‌خیا و رسول ملاکری‌پور در این حوزه گنجانده شده است.

وی ادامه داد: دسته سوم فیلم های ساخته شده بعد از جنگ است. وقتی کشوری در زمان جنگ فیلم می‌سازد، بیشتر به شخصیت‌پردازی قهرمان توجه می‌کنیم، زیرا برای زمان و تاریخ جنگ لازم است، اما وقتی جنگ تمام می‌شود، طبیعتا شخصیت‌پردازی منفی و غیراسطوره‌ای از ویژگی‌های قهرمان است. تاکید کرد. تاکید بر جنگ نیز آغاز شده است و فیلم های فیلمسازانی چون الیور استون در این زمینه بسیار پررنگ است. این از دسته فیلم‌های دفاع مقدس است و فیلم‌های رسول ملاکری‌پور نیز تولید برخی از فیلم‌های مربوط به خود را بر عهده داشته‌اند. مثلاً در فیلم های «افق» و «پرواز شبانه» هم ویژگی های قهرمانانه و هم ایدئولوژیک را می توان دید.

این استاد دانشگاه درباره فیلم «مزرعه پدری» تاکید کرد. به نظر می رسد فیلم در موقعیتی متناقض قرار دارد. یعنی «مزرعه پدری» از یک سو گرایش ایدئولوژیک دارد، از سوی دیگر گرایش انتقادی و هر دو. می توان گفت «مزرعه پدری» از نظر ژانر جایی بین ملودرام و تراژدی است. در مجموع برای من فیلم از یک سو دفاع مقدس را تایید می کند و از سوی دیگر نگاه انتقادی خود را ارائه می کند و در تغییرپذیری بین پیر و جوان وجود دارد.

هاشمی درباره نگاه فلسفی خود به موضوع فیلم گفت: «مزرعه پدری» نیز معمولاً این ویژگی را دارد. بنابراین در نگاه رسمی و عمومی به جنگ و آرمان‌های آن شالوده‌ای وجود دارد که فیلم به دنبال زیر سوال بردن آن است. فیلم هایی که چنین رویکردی دارند قرار است از ایدئولوژی ها فاصله بگیرند و سعی کنند آنها را بازتفسیر کنند و رویکردی فلسفی در پیش بگیرند که اساساً از آن جدایی ناپذیر است.

این کارشناس فرهنگی گفت: اخیرا بحث های زیادی در مورد هنر انقلاب یا مرحله دوم انقلاب شده است، مثلا افرادی مانند رسول ملاکری پور به عنوان الگوی خود فیلم شناخته می شوند: ارزش ها، آرمان ها، و اعتقادات از یک سو، اما از سوی دیگر مدام آنها را بررسی می‌کنند و ویژگی‌های آن را دنبال می‌کنند و به کسانی که آهسته و متعصب حکومت می‌کنند، دیکته کنید. ملاکری‌پور به‌عنوان فیلمساز نمونه سینمای انقلاب و دفاع مقدس می‌تواند مورد توجه بعدی قرار گیرد. سیاست گذار در سینما، بنابراین اگر فیلم مدام بازرسی و به روز می شوند، مطمئن شوید که گم نمی شوید و ارزش را در جای خود باقی نمی گذارید.

وی در خصوص نقد فیلم مزرعه پدری از حوزه نشانه شناسی گفت: در ساختار فیلم دکتر شهیدی در مقاله نشانه شناسی مکان، مفاهیم مکان و فضا را از یکدیگر تفکیک کرد. او معتقد است که فضا یک انتزاع است، بر سوژه مسلط است و نوعی جدایی ایجاد می کند. جدایی در آن صورت می گیرد و فاعل می تواند بر آن حکومت کند.

در فیلم «مزرعه پدری» شخصیت ها انگار بین دو حالت سرگردانند: فضا و مکان. جنگ، ویرانی، ویرانی خانه ها و مزارع و… از یک سو به دنبال ایجاد امکان خروج از این فضا و تسلط بر مکان است، پاسخی به آن ایده آل است، اما گاهی این ارتباط به دلیل ایجاد نمی شود. این به یک تکنیک یکپارچه و به هم پیوسته تبدیل می شود.

انتهای پیام