صنایع‌دستی نمی‌خرید، چون پول ندارید یا…

به گزارش مجله خانواده ، صنایع دستی می تواند برای افراد و در دلخواه آنها در جیب جا بگیرد. اما با گذشت سالها ، برعکس اتفاق افتاده است. گذشته از قیمت غیر منطقی هنر سنتی ، انتخاب ما برای خریدن زیورآلات همان چیزی است که سالهاست شاهد کمترین تغییر در پشت پنجره یک فروشگاه هستیم. من هنوز نمی دانم که این یک کاردستی است.

البته این واقعیت که بیشتر ترجیحات ما دیگر در کار حرفه ای تکراری جای نمی گیرند ، هرگز به معنای بی ربط بودن این هنرها نیست. این بسیار واضح است و همه می دانند که برای ساخت صنایع دستی چقدر وقت و تلاش لازم است. اما سوال اینجاست که چرا این هنرهای زیبا که ریشه در وجود همه ما دارد ، با سرگرمی های زندگی مدرن مطابقت ندارند یا همانطور که ضرب المثل معروف می گوید ، “عملی” است.

البته در سالهای اخیر مشخص شده است که برخی از هنرمندان با تلفیق هنرهای سنتی و طراحی مدرن در زمینه های جواهرات و ظروف غذا مورد توجه قرار گرفته اند. اما در این میان ، بازار صنایع دستی و راهروها هنوز هم بسیاری از همان طرح ها و ایده های قدیمی را دارند که نتوانسته اند نسل جدیدی را به ارمغان بیاورند.

بنابراین ، برای ارزیابی دقیق این اظهارات و ایده ها ، تصمیم گرفتم از خیابان ویلا که مدتی به “گذرگاه صنعتی” تغییر نام داده است ، بازدید کنم ، جلوی پنجره مغازه بایستید و با افرادی صحبت کنید که گاهی اوقات می آیند و می روند. بعضی اوقات دست خالی بیرون می آید.

یکی از آنها ، زن جوان و دوستش ، در مقابل فروشگاه ایستادند ، به یک جواهر در پنجره فروشگاه اشاره کرد ، از این سؤال که آیا صنایع دستی ایران را دوست دارید ، خندید و گفت: من دوست دارم اما این پشت پنجره مغازه است. مکان آنها خوب است.

او به چهره حیرت زده من نگاه می کند و کمی جدی فکر می کند: صنایع دستی واقعاً زیبا هستند ، اما اگر مجبور شدم انتخاب کنم ، اتفاق می افتد که در خانه قدیمی مینای دندان برای خانه خودم باشم من هیچ وقت صفحه ای را انتخاب نمی کنم. البته من عاشق طرح و الگوهای جواهرات ایرانی هستم ، بنابراین هر وقت پول کافی داشته باشم ، آنها را خریداری می کنم. اما وقتی صحبت از آشپزی و ظروف می شود ، من به هیچ وجه نمی توانم با صنایع دستی ارتباط برقرار کنم. اگر این هنرها و طراحی ها با مدل های جدیدتر ایجاد شود ، فکر می کنم اتصالات نسل جدید احتمالاً بسیار بهتر خواهد بود.

سرم را می چرخانم و از راه دور ، زن جوان دیگری در لباس اداری و ماسک صورت سفید به پنجره مغازه نگاه می کند ، آرام و بی سر و صدا قدم می زند. منتظر نزدیک شدن او هستم و بعد از یک گفتگوی کوتاه می پرسم چقدر از صنایع دستی استفاده می کند. او می گوید: “من صنایع دستی را دوست دارم ، اما هیچ انگیزه و پول برای خرید آنها ندارم.” ابزارهای مینا ، جعبه های منبت کاری شده ، پارچه های منبت کاری شده یا حک شده همه زیبا هستند ، اما متناسب با سبک زندگی ما نیستند. در حقیقت ، در خانه مادربزرگم ، من بیشتر از آنچه دوست دارم گلدان های مینا شده را دوست دارم.

وی ادامه می دهد: البته برخی از غذاهای جدید اکنون شیک و واقعاً شایان ستایش هستند. مانند این صفحات ، خطاطی در اطراف آنها نوشته شده است یا کبوتران روی آنها می نشینند. اما شما نمی توانید بسیاری از آنها را بخرید زیرا آنها گران هستند. من شخصاً مدل هایی را با این طراحی جدید دوست دارم و ترجیح می دهم از آنها استفاده کنم.

با زن جوان خداحافظی می کنم و با یک آقا که با یک کیف دستی از فروشگاه خارج می شود ملاقات کردم. می خواهم با یک خریدار صنایع دستی ملاقات کنم و به سمت او بروم. آیا صنایع دستی یا هدایای خود را خریداری کردید؟ او می گوید: “همسرم به من هدیه داد.” گوشه کیف را باز می کند و به کیف و کفش های سنتی طراحی شده نگاه می کند.

از او می پرسم که آیا او صنایع دستی ایران را دوست دارد یا خیر و جواب می دهد. این هنرها بخشی از پیشینه تاریخی ما هستند و در جهان بی نظیر هستند. من همیشه به صنایع دستی می روم و هدیه می خرم و همیشه استقبال می کنم. مطمئناً قیمت صنایع دستی برای یک فرد متوسط ​​بالاست ، اما هنوز هم ارزش آن را دارد.

وی در پاسخ به این سؤال که آیا استفاده از صنایع دستی می تواند به جذب مخاطبان بیشتر کمک کند ، گفت: “البته وقتی از نقوش مدرن استفاده می شود ، مردم جذابیت بیشتری دارند. به عنوان مثال صنایع دستی ، در طرح های جدید جالب ، ابزار و لباس هایی که به عنوان سمبل هنر سنتی ایران در نظر گرفته شده و امروزی محسوب می شوند ، مورد استقبال قرار گرفته است.

با قدم زدن در راهروها ، صنایع دستی و صنعتگران را در چرخه ای قرار می دهید که فروشندگان و خریدارانی که اغلب در دهکده ها و خانه ها کار می کنند از علائم “راهروه صنایع دستی” عبور می کنند.

انتهای پیام