دوسالانه ملی نگارگری؛ چراغِ امیدی که به تاریکی رفت

یازدهمین دوسالانه نگارگری پس از ۷ سال وقفه چندی پیش در موسسه فرهنگی و هنری صبا رسما شروع به کار کرد. اگرچه این اتفاق چراغِ امید را در دل خیلی از هنرمندان و البته پس از درخواست‌های مکرر از سوی آنان برای از سر گرفته شدن دوسالانه‌ها روشن کرد، نگاهی اجمالی به آثار محدودی که در نمایشگاه این رویداد در معرض دید قرار گرفته‌اند، نشان می‌دهد که این چراغ رو به افول رفته است اما چرا؟

دوسالانه ملی نگارگری؛ چراغِ امیدی که به تاریکی رفت

به گزارش مجله خانواده، همزمان با برگزاری نمایشگاه آثار یازدهمین دوره‌ی دوسالانه نگارگری، کلاس‌های دانشجویان دانشگاه هنر و معماری پارس در محلِ موسسه فرهنگی و هنری صبا در حال برگزاری است و اگرچه این مکان به واسطه‌ی حضور دانشجویان حال و هوای شلوغی دارد اما کمتر بازدیدکننده‌ای وجود دارد که به قصد بازدید از نمایشگاه آثار یازدهمین دوره دوسالانه نگارگری مراجعه کرده باشد. برای علتِ این موضوع هم نمی‌توان دلیل دقیقی ارائه کرد: آیا زمان بازدید از نمایشگاه کم بوده؟ آیا رشته‌ی نگارگری در بین سایر رشته‌ها از طرفداران کمتری برخوردار است؟

دوسالانه ملی نگارگری؛ چراغِ امیدی که به تاریکی رفت

واردِ فضای نمایشگاه که می‌شوید، شاهدِ آثاری در رشته‌ی نگارگری خواهید بود که با تمرکز بر موضوعات متنوعی از المان‌های سنتی فرهنگِ ایران تا موضوعات مذهبی را در دلِ خود جای داده‌اند. تصاویری از باغ‌های ایرانی مزین به نقش‌های ریز یا تابلوهایی که بیتی شعر از شاهنامه‌ی فردوسی و فرهنگِ غنی ایرانی را یادآوری می‌کنند. آثاری که در ابعاد مختلف قاب گرفته شده و با بی‌نظمی بر روی دیوار قرار گرفته‌اند؛ آنقدر بی‌نظم که عکاسِ حاضر در نمایشگاه برای تهیه عکس و فیلم به راحتی چیدمان آثار را به هم می‌ریزد. 

دوسالانه ملی نگارگری؛ چراغِ امیدی که به تاریکی رفت

دوسالانه ملی نگارگری؛ چراغِ امیدی که به تاریکی رفت

از نکاتی که حینِ بازدید از نمایشگاه آثار یازدهمین دوره دوسالانه نگارگری توجه‌ها را به خود جلب می‌کند، وجود دو مجسمه‌ی بی‌ربط به رشته‌ی نگارگری در صحنه‌ی نمایشگاه و به نمایش گذاشته شدن تابلویی است که پیش‌تر نیز در همین محل و در جریان جشنواره هنرهای تجسمی فجر ارائه شده بود. 

تنها بازدیدکننده‌ای که هنگام حضور خبرنگار مجله خانواده مشغول به بازدید از نمایشگاه است، خودش در بخش تذهیب فعالیت دارد و کیفیت این دوره از دوسالانه را چنین ارزیابی می‌کند: در قسمتی از نمایشگاه آثاری از اساتید چیره دست به نمایش گذاشته شده اما در قسمتی دیگر آثاری را به نمایش گذاشته‌اند که خیلی نمایشگاه را ضعیف می‌کند و من از این موضوع تعجب می‌کنم. 

او اضافه می‌کند: در شماری از این آثار اصلا چهره‌ها کامل نشده‌اند و حتی قابل ارائه شدن برای یک نمایشگاه گروهی هم نیستند، چه رسد به دوسالانه نگارگری اصلا نمی‌دانم داوران چه کسانی هستند و چرا در کنار آثار اساتید بزرگ چنین کارهایی را قرار داده‌اند که نمایشگاه را ضعیف می‌کند. 

این بازدیدکننده در ادامه اظهار دارد: شماری از آثار هستند که اصلا ناقص هستند و به مرحله رنگ‌گذاری و دورگیری هم نرسیده‌اند. از هنرمندی ۴ یا ۵ مورد کار در نمایشگاه وجود دارد که برخی از آنان حتی قابل قبول نیستند. در کل وقت گذاشتم و نمایشگاه را دیدم اما کیفیت آن با سال‌های گذشته اصلا قابل مقایسه نیست. من آثاری را در نمایشگاه دیدم که همراه همکلاسی‌هایم برای ژوژمان‌های دانشجویی آماده کرده بودیم! 

او همچنین تأکید دارد که استادش به او توصیه کرده تا دیگر در چنین رویدادهایی با این کیفیت شرکت نداشته باشد. 

یازدهمین دوره دوسالانه نگارگری ایرانی پس از ۷ سال وقفه مجددا شروع به فعالیت کرد و این موضوع نشان می‌دهد که اگرچه مدیریت جدیدِ مرکز هنرهای تجسمی در سیاست‌های خود به دنبال رونق دادن دوباره‌ی دوسالانه‌ها است اما می‌توان گفت هنوز جای کار وجود دارد.

دوسالانه ملی نگارگری؛ چراغِ امیدی که به تاریکی رفت

با همه این اوصاف، برای بازدید از نمایشگاه آثار دوسالانه نگارگری تا تاریخ ۱۰ اردیبهشت از ساعت ۱۰ تا ۱۸ به فرهنگستان هنر واقع در خیابان ولیعصر (عج) می‌توانید مراجعه کنید. 

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا