مجله خانواده/گیلان نویسنده و کارگردان تئاتر گیلانی گفت: با خصوصی سازی فرهنگ بخش قابل توجهی از استعدادهای مان را نابود کردیم، زیرا نوجوانان نمی‌توانند به دلیل مسائل اقتصادی شهریه آموزشگاه‌های آزاد را پرداخت کنند.
گیلان، از دیرباز مهد علم و هنر بوده و در مقاطع مختلف تاریخ، همواره عالمان و هنرمندان بزرگی را پرورش داده، مردم با فرهنگ و خوش ذوق گیلانی، همیشه در عرصه هنر حرفی برای گفتن داشته، دارند و خواهند داشت. آوازه این هنرمندان، نه تنها در گیلان، بلکه در سراسر ایران و حتی جهان به گوش همه رسیده و خواهد رسید. در عالم هنر رشته‌ای نیست که گیلانیان در آن نقشی نداشته باشند. روز جهانی تئاتر فرصتی شد تا با یکی از دغدغه‌مندان این عرصه گفتگو کنیم.
محمد پورجعفری، نویسنده و کارگردان تئاتر در خصوص تاریخ و اهمیت تئاتر استان اظهار کرد: تئاتر گیلان از پیشگامان تئاتر مدرن در کشور است، افرادی بودند که در فرانسه درس می‌خواندند وقتی به وطن بازگشتند متونی از هنرمندان مطرح را به فارسی ترجمه و در استان اجرا می‌کردند.
وی افزود: گیلان اولین استانی است که گروه‌های ثبت شده تئاتر را در کشور قبل از انقلاب دارد، سال ۱۲۸۸ اولین تئاتر در گیلان با نمایشنامه «خجوی دلال» توسط گروه قفقازی به روی صحنه رفت و به عبارتی تاریخ نمایش گیلان از همینجا شروع شد.
پورجعفری بیان کرد: اولین گروه تئاتر ثبت شده گیلان «آتوسا» نام داشت که هنرمندانی چون احمد بدرطالعی و انوش نصرماسوله عضو آن بودند، در همان زمان اولین تماشاخانه تئاتر گیلان راه اندازی شد، بسیاری از نمایشنامه‌های برتر کشور به دلیل تماشاخانه رشت در اینجا اجرا می‌شد.
این نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به دوران دفاع مقدس گفت: بسیاری از گروه‌ها در پشت جبهه تئاتر اجرا می‌کردند و حتی گروه تئاتر فومن تنها گروه تئاتر کشور است که ۷ شهید دارد.
نویسنده و کارگردان تئاتر تصریح کرد: اواخر دهه ۶۰ تا نیمه سال ۸۰ اوج فعالیت‌های تئاتر گیلان بود، یکی از دلایلی که فعالیت در تئاتر گیلان در آن زمان خوب بود، آموزش و پرورش است، تئاتر دانش آموزی بالغ‌ترین دوره خودش دوره خودش را در دوره ۶۰ و ۷۰ سپری کرد و حاصل آن تمام چهره‌هایی هستند که الان در سینمای کشور نقش آفرینی می‌کنند از آنها می‌توان به هومن سیدی، شهرام حقیقت‌دوست، حمید ابراهیمی و غیره اشاره کرد.
وی بیان کرد: همه بزرگواران مذکور فعالیت خود را در تئاتر دانش‌آموزی آغاز کردند، در آن زمان جشنواره تئاتر دانش‌آموزی به شکل اردویی برگزار می‌شد، متاسفانه در دهه ۸۰ آموزش و پرورش تئاتر دانش‌آموزی را منحل کرد و این باعث شد سطح آموزش تئاتر در مدارس کاهش یابد. همچنین نیمه سال ۸۰، اوج شعار خصوصی‌سازی بود، به نوعی دولت‌ها فرهنگ را هم خصوصی سازی کردند.
پورجعفری تصریح کرد: با خصوصی سازی فرهنگ بخش قابل توجهی از استعدادهای مان را نابود کردیم، زیرا نوجوانان نمی‌توانند به دلیل مسائل اقتصادی شهریه آموزشگاه‌های آزاد را پرداخت کنند.
وی ادامه داد: بعد از انقلاب با رشد مراکز علمی و دانشگاهی فارغ التحصیلان هنر نمایشی و سالن‌های اجرا افزایش یافت، اما این هنر آنطور که انتظار می‌رود گسترده نشد، شاید به این دلیل است که فرهنگ و هنر اولویت اول سیاستمداران نیست.
این نمایشنامه نویس افزود: تا قبل از دهه ۸۰ حمایت‌های مالی خوبی از گروه‌ها می شد و به مرور کمرنگ شد و الان به جایی رسیده که برای سالن تمرین از گروه‌های تئاتر هزینه هم می‌خواهند، از طرفی من به عنوان کارگردان چون باید به فکر جیب خودم باشم به سمت کارهای ویترینی و سوپرماکتی می‌روم در حالی که تئاتر اجازه نمی‌دهد به سمت چنین کارهایی برویم.
پورجعفری با بیان اینکه در حال حاضر زیرساخت‌ها و اماکن تئاتر نواقصی دارد اما نباید همین امکانات حداقلی را از جوانان هنردوست و هنرمند تئاتر دریغ کنیم، تصریح کرد: شورای عالی انقلاب فرهنگی در ماده ۲ مصوبه جلسه ۴۵۷ مورخ ۲۶ بهمن ۱۳۷۸ دولت را موظف کرده شرایط مادی و معنوی لازم را برای تولید نمایش و ایجاد مکان‌های نمایش در سراسر کشور جهت گسترش و اعتلای هنر تئاتر فراهم کند؛ آیا این مصوبه باید اجرا شود یا اصلاح؟
انتهای پیام