با شخصیت جنجالی نوروز ایرانی بیشتر آشنا شوید

حاجی فیروز به لباس قرمز و صورت سیاه شهرت دارد. نام آن با فرهنگ ایرانی گره خورده و با نزدیک شدن به سال جدید سوژه رسانه ها می شود. از انتقاد از چهره جدیدش ، بیشتر التماس است تا سو mis تفاهم نژادی چهره سیاه او. اما همه آن را به عنوان پیام رسان نوروزی می شناسند.

عمو نوروز و حاجی فیلوس دو پیام رسان نوروزی هستند که از زمان های بسیار قدیم به شهرها و روستاها سفر کرده اند ، وعده نوروز داده اند ، شعرهای شاد خوانده اند و نمایش های خیابانی و بیرونی اجرا کرده اند.

بر اساس کتاب نوید بهار اثر جواد انصافی ، عمو نوروز از زیر لباس شاد گل مانند ، روپوش بلند در بالا ، شال روی کمر و کلاه نسبتاً بلند پوشیده بود .. “پیروز همچنین شلوار قرمز تا زانو و پیراهن می پوشید ، گاهی اوقات شیپورهای بلند ، مخروط ها و منگوله ها را می پوشید و سخنان خود را زیر و رو می کرد و صورت خود را سیاه می کرد.”

درباره منشا حاجی فیروز نظرات مختلفی وجود دارد. با این حال ، تصویر حاجی فیلوز بر سر دوراهی است و هیچ چیز مربوط به دین ایرانی در رسانه ملی یا در برنامه های فرهنگی و هنری دولت های محلی وجود ندارد. حتی محمدرضا جوادی جگان ، معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهردار تهران نیز اخیراً توئیتی منتشر کرده است. “حاجی فیلوس ریشه های افسانه ای دارد ، اما تصور غلط نژادی سیاه چهره او غیرقابل انکار است.” افراد علوم و هنر برای تحقیق و گفتگو برای کشف جنبه های مشکل. در طی این دعوت ، شهرداری تهران از حاجی فیلهای سیاه استفاده نمی کند برنامه آن تا آن زمان. “

توییت های سهامداران واکنش های زیادی را برانگیخته است و این واکنش ها همچنان ادامه دارد. به گفته محمد باگای مچان ، نویسنده و استاد ادبیات فارسی ، “موضوع آیین های پیش از نوروز حاجی فیلوس است که مربوط به فرهنگ عامه و ادبیات فولکلور است و باید از آن صرف نظر شود. غایب است.”

حتی شعر حاجی فیلوس سرود ، “پروردگارا ، تو صلح و برکت داری / پروردگارا ، سرت را بلند کن / پروردگارا ، به من نگاه کن / من ممکن است ابهامی ایجاد کند ،” پروردگارا ، با ما مهربان باش حاجی فیروز بخشی از شعر با حرکات نمایشی است که در شهرهای مختلف خوانده می شود. البته حاجی فیروزو در چندین شهر دیگر ایران نیز از این اشعار استفاده می کند: “سلام ، پروردگارا / پروردگار من ، تو / اصلی من سرت را بلند می کنی ، چشمهایت باز است / نوروز اینجاست ، ابروهایت را باز کن.”

اما چرا حاجی فیروز هر سطر را با دو کلمه “ارباب” و “آقا” شروع می کند؟ باکایی ماکان به مجله خانواده گفت: “اکثر مردم نگاه ادبی و ادبیات عامه پسند دارند و عمق آن را نادیده می گیرند.” یکی از این موارد شعری است مربوط به حاجی فیلوس که تقریباً در هر شهر ایران توسط افرادی با چهره های سرخ و سیاه در کوی و بالزان قبل از نوروز سر داده شده است. ریشه این اشعار به تاریخ باستان برمی گردد. هنگامی که ایرانیان بر بیشتر جهان حکومت می کردند ، مساحت ایران حدود 12 میلیون کیلومتر مربع بود که از پشت دیوار بزرگ تا آفریقا ، اکنون روسیه ، دریای اژه تا مرز اروپا گسترش می یافت. جای تعجب نیست که آفریقا نیز بخشی از این سرزمین پهناور است و حکام وقت تسخیر شدند ، برخلاف یونانیان و قبایل دیگر که این سرزمین را به دست آوردند و مردم را به بردگی کشیدند. شرایطی که مردم را به عنوان خدمتکار استخدام می کرد و آنها را در مضیقه قرار نمی داد . در گذشته ، خادمان عمدتاً عرب یا آفریقایی و سیاه پوست بودند ، در خانه های اشرافی ، اشرافی و درباری خدمت می کردند و برای زیباتر نشان دادن لباس قرمز می پوشیدند. از آنجا که آنها به تدریج زبان فارسی را یاد گرفتند و دیگر نتوانستند از زبان صحیح فارسی استفاده کنند ، میهمانان را می خنداندند و هنگام صحبت ذهن خود را گسترش دادند به تدریج مشهور شد و با تبلیغ شیرینی و جذابیت کار و شرکت در مکانهای عمومی و اجتماعات مردم فراتر از ضیافت دربار ، به تدریج مورد توجه جامعه و مردم قرار گرفت. بیشتر این افراد از کشورهای عربی بودند و به آنها زائر می گفتند. “زیارت مکه در اینجا به معنای شخصی نیست که مراسم زیارت مکه را انجام می دهد ، بلکه به زبان عربی است.”

ایرانی ها قبل از ورود اعراب جشن های زیادی داشتند. این استاد ادبیات فارسی نیز به همین موضوع اشاره می کند. “بسیاری از جشنواره های ایرانی هر ماه برگزار می شد و حاجی فیلس نیز در این جشنواره ها شرکت می کرد. آنها مردم را می خنداندند زیرا نمی توانستند زبان فارسی را به درستی تلفظ کنند. به تدریج این به یک سنت تبدیل شد و کسانی که این کار را کردند این کار را به عنوان یک حرفه تبدیل کردند. مورد توجه مردم قرار گرفت. پس از ورود اعراب به ایران ، برخی از آداب و رسوم به تدریج ناپدید شد و فقط دانشها باقی ماندند و کسانی که این کار را می کردند در گذشته باستان بودند. برای حفظ ظاهر آن ، سعی کردم صورتم را سیاه کنم و کلمات را اصلاح کنم مانند آفریقایی ها و اعراب ، زیرا “Lord” “ابراب” و “Hello” “Samble” تلفظ می شود. به شکلی شکسته و مضحک صحبت نکنید و نگویید. هر یک از موضوعات واژگان است. از عنوان ارباب غالباً در اشعار حاجی فیروز استفاده می شود زیرا مردم این اشعار را برای استادان خود نقل می کردند. این مسئله ریشه ای عمیق دارد و اقتدار ایرانیانی را نشان می دهد که هنگام فتح از مردم در آنجا به عنوان اسیر جنگی یا برده استفاده می کردند. سرزمین دیگری “آنها این کار را نکردند.”

وی تأکید می کند که: “فرهنگ عامه دارای ظرافتهای بسیاری است که در فرهنگ رسمی یافت نمی شود ، بنابراین نباید به فرهنگ عامیانه سطحی نگاه کرد. به عنوان مثال ، توده هایی که در نزدیکی دشت ارژن زندگی می کنند ، امام علی (ع) و رستم در این دشت کشتی گرفته اند و من معتقدم که امام علی با انتقاد شدید رستم روی زمین و از بدن او آهی کشید. این مسخره به نظر می رسد و مورد قبول دانشمندانی است که می خواهند آن را منطقی ببینند. با این حال ، از نظر روانشناسی ، افرادی که این حکایت را ساخته اند می توانند نتیجه بگیرند که آنها می خواهند بگویند که قدرت ایمان همیشه بر قدرت جسمی غالب است ، اما این عموم مردم است. ممکن است سطحی به نظر برسد. بسیاری از افسانه ها ، مثل ها ، افسانه ها و حکایات ریشه ای عمیق دارند و نباید آنها را دست کم گرفت. حاجی فیروز یکی از آنهاست ، اما متأسفانه چند مورد آخر دهها سال است که در فرهنگ ملی بایگانی شده و آثار آن ناچیز است. بنابراین ، نسل امروز از این موارد بی اطلاع است زیرا آنها مانند چهارشنبه مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفته اند. حتی می توانید ببینید که این مراسم تحریف شده است. ” باید رویکرد خود را در این زمینه تجدید نظر کند. “

به گفته بقایی ماکان ، حاجی فیروزها معمولاً در اواسط ماه مارس کشف می شدند ، اما اخیراً همه چیز تغییر کرده است. از میان همه جشن های قبل از نوروز ، مانند “Attach e Afros” ، “Shark e Bernsin” و “Mille Norouji” ، فقط حاجی فیلوس تا سیزدهم نوروز با مردم می ماند. افرادی که در روز سیزدهم به دشت ها و صحرا گسترش می یابند از نوروز حضور داشت. و به مردم فضای خاصی می بخشد.

انتهای پیام