در حالی که جامعه ورزش سال هاست در انتظار دریافت حق پخش تلویزیونی است حالا مجله خانواده به آیین نامه پیشنهادی سازمان صداوسیما برای پرداخت حق پخش دست یافته که براساس آن به نظر می رسد این سازمان قرار نیست از درآمد حاصل از تبلیغات چشم پوشی کند و همچنان منتظر تخصیص اعتبار از بودجه عمومی است.
به گزارش مجله خانواده با لازم الاجرا شدن برنامه هفتم توسعه در تاریخ سوم مرداد جامعه ورزش به خصوص فوتبال منتظر تنظیم آیین نامه حق پخش تلویزیونی تا تاریخ سوم آبان بودند اما این اتفاق با وجود گذشت یک ماه از زمان قید شده در برنامه هفتم عملی نشده است.
پیش از این منابع آگاه به مجله خانواده گفته بودند که علی رغم برگزاری جلسات متعدد بین صداوسیما و وزارت ورزش برای تنظیم آیین نامه حق پخش تا این لحظه آیین نامه پیشنهادی از سوی صداوسیما مورد تایید وزارت ورزش و جوانان قرار نگرفته است. این موضوع باعث شد که مجله خانواده در ادامه پیگیری اش درباره موضوع حق پخش به آیین نامه پیشنهادی سازمان صداوسیما دست پیدا کند. در ادامه به مهم ترین موارد نگارش شده در آیین نامه حق پخش پیشنهادی صداوسیما پرداخته شده است.
رقم حق پخش چقدر است؟
همانطور که پیش بینی می شد صداوسیما ورزش را در درآمدهای حاصل از برنامه های تولیدی و پخش تبلیغات قبل حین و بعد از مسابقات سهیم نکرده و به جای آن در ماده (۳) آیین نامه پیشنهادی سازمان برنامه و بودجه را مکلف دانسته که براساس نظر کارگروه مشترک (صداوسیما وزارت ورزش و سازمان برنامه) منابع لازم را برای تامین حق پخش از محل منابع عمومی دولت تامین کند. علاوه بر این سازمان صداوسیما عنوان کرده که تکلیف قانونی اش در قبال حق پخش تلویزیونی منوط به تامین اعتبار در قانون بودجه است.
چنین موضعی از سوی صداوسیما جدید نیست و پیش از این پیمان جبلی رئیس سازمان صداوسیما گفته بود: “حرف ما این است که به همان شکل که حق پخش بازی های خارجی را ما پرداخت می کنیم و در بودجه دولت محترم و مجلس لحاظ می شود به همان نحو باید حق پخشی که برای برنامه های ورزشی داخلی تعیین می شود در ردیف های بودجه ما گذاشته شود تا بتوانیم با هماهنگی وزارت ورزش به فدراسیون ها اختصاص دهیم.”
بیشتر بخوانید:
شاخصه های تعیین میزان حق پخش هر رشته ورزشی
میزان مخاطب کمیت و کیفیت رویداد ورزشی با در نظر گرفتن نوع رشته تعداد مسابقات و سطح رویداد شاخصه هایی است که سهم هر رشته ورزشی را از بودجه تعیین شده برای حق پخش تلویزیونی مشخص می کند. براساس آیین نامه پیشنهادی این سهم بندی ها باید حداکثر تا پایان شهریور هر سال توسط کارگروه مشترک تعیین شود و وزارت ورزش موظف به تقسیم آن است.
نکته قابل تامل زمان بندی عجیبی است که در آیین نامه پیشنهادی برای فدراسیون ها در نظر گرفته شده است. این آیین نامه می گوید “هر یک از فدراسیون ها جهت بهره مندی از درآمدهای ناشی از حق پخش موظفند تا پایان فروردین هر سال تقویم مصوب داخلی برگزاری مسابقات ورزشی هر سال را به کارگروه مشترک ارسال کند.” چنین شرطی در حالی برای فدراسیون ها گذاشته شده که برای ورزشی مانند فوتبال فروردین ماه زمان مناسبی به حساب نمی آید چرا که هنوز فصل جاری مسابقاتش به پایان نرسیده است.
سهم هر باشگاه از حق پخش تلویزیونی
ماده (۷) آیین نامه پیشنهادی حق پخش تعیین نحوه تقسیم درآمدهای کسب شده از حق پخش تلویزیونی را بر عهده فدراسیون ها گذشته است. در همین راستا هر فدراسیون باید ضوابط تقسیم بندی درآمدهای حق پخش را در مجمع عمومی خود به تصویب برساند. همچنین فدراسیون های ورزشی موظف شده اند که در پایان هر سال مالی گزارشی از نحوه تقسیم درآمدهای ناشی از حق پخش را در اختیار کارگروه مشترک قرار دهند.
کیفیت پخش مسابقات افزایش پیدا می کند؟
صداوسیما در ماده (۱۱) آیین نامه پیشنهادی مکلف شده که پس از دریافت مجوز حق پخش مسابقات را با بهترین کیفیت صوتی و تصویری ممکن براساس استانداردهای خود پخش کند. این بخش هم یکی از موارد ابهام آمیز آیین نامه پیشنهادی حق پخش تلویزیونی است چرا که شاخص معینی برای کیفیت پخش در نظر گرفته نشده و این امکان برای صداوسیما فراهم شده که مسابقات را با کیفیت دلخواهش پخش کند.
صداوسیما یا ورزش؛ آیین نامه پیشنهادی حق پخش به سود کیست؟
آن طور که از آیین نامه پیشنهادی حق پخش برمی آید این آیین نامه به شکل قابل توجهی به سود صداوسیما نوشته شده است. موارد مشخصی هم برای اثبات این موضوع در آیین نامه وجود دارد.
یکی اینکه صداوسیما با حفظ ۱۰۰ درصدی درآمدهای ناشی از پخش مسابقات ورزشی پرداخت حق پخش تلویزیونی را به تخصیص اعتبار در بودجه عمومی منوط کرده است. یعنی در شرایطی که دولت برای تنظیم بودجه با تنگناهای متعددی مواجه است باید بار تامین حق پخش تلویزیونی را هم تحمل کند.
مورد دومی که کفه ترازوی حق پخش تلویزیونی را به سمت صداوسیما سنگین تر می کند نبود نظارت بر کیفیت پخش مسابقات است. پس از آنجایی که کیفیت پخش مسابقات براساس استانداردهای خود صداوسیماست این سازمان می تواند پخش مسابقات را با هر کیفیتی به عنوان استاندارد مورد تاییدش عنوان کند.
قطعا این موضوع باعث می شود که دوباره مبلغ ناچیزی به عنوان حق پخش به ورزش برسد و باز هم دردی از آن دوا نشود. پس آیا بهتر نیست که راهی برای شفاف سازی درآمدهای متعدد حاصل از پخش مسابقات ورزشی در نظر گرفته شود تا هم شفافیت بیشتر شود هم برآورد تعداد مخاطبان هر رشته ورزشی دقیق تر شود هم ورزش از حق پخش به مبلغ قابل توجه تری برسد و از همه مهمتر بار حق پخش تلویزیونی از روی دوش مردم (بودجه عمومی) برداشته شود؟
البته نباید شفافیت را فقط برای صداوسیما در نظر گرفت بلکه وزارت ورزش و فدراسیون ها هم باید در این زمینه شفاف عمل کنند تا مشخص شود که درآمد حاصل از حق پخش تلویزیونی چطور و چقدر تقسیم بندی شده تا اتفاقی که این سال ها با نبود شفافیت در مورد تبلیغات محیطی لیگ برتر فوتبال رقم خورده تکرار نشود.
تصویب آیین نامه پیشنهادی حق پخش در چه مرحله ای است؟
آیین نامه پیشنهادی در تاریخ ۲۱ شهریور از سوی پیمان جبلی رئیس سازمان صداوسیما برای تصویب در هیات وزیران به محمدرضا عارف معاون اول رئیس جمهور ارسال شده اما از آن تاریخ هنوز تاییدیه هیات وزیران را نگرفته و مخالفانی دارد. با این اوصاف باید دید در نهایت ماجرای حق پخش که ورزش ایران سال هاست با آن درگیر است به کجا می رسد و در نهایت زور صداوسیما می چربد یا ورزش؟
انتهای پیام