در شرق چه خبر است؟

برخی طرفدار تصور سیستم مشابهی در شرق هستند که در غرب اتفاق افتاد، اما قبل از برقراری روابط مشابه بین چین و روسیه، اوکراین و تایوان باید در برخی نکات تجدید نظر کرد.به نظر می رسد وجود دارد.چین و روسیه اولویت های استراتژیک بسیار متفاوتی دارند. به ویژه توان اقتصادی و نظامی آنها.

از نظر اقتصادی، تولید ناخالص داخلی چین دومین کشور بزرگ در جهان است. تا سال 2021، تولید ناخالص داخلی چین 76 درصد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده خواهد بود. در مقابل، تولید ناخالص داخلی روسیه کمتر از 10 درصد تولید ناخالص داخلی ایالات متحده بود. علاوه بر این، رشد اقتصادی چین پایدارتر از روسیه است. رشد اقتصادی چین در دهه‌های گذشته مبتنی بر توسعه همه جانبه بخش‌های مختلف از جمله کشاورزی، تولید نیروی کار، صنعت، فناوری پیشرفته و غیره است. چین از نظر تقاضا برای واردات مواد خام به دنیا نزدیک‌تر شده است. اقتصادی تر از روسیه در مقابل، توسعه اقتصادی روسیه اساساً مبتنی بر بخش انرژی است.

از نظر نظامی، روسیه دارای بزرگترین زرادخانه هسته ای جهان از نظر تعداد کلاهک های هسته ای است و به خاطر نیروهای متعارف هولناک خود به ویژه نیروهای زمینی مشهور است. نیروهای زمینی روسیه در صحنه اوکراین عملکرد خوبی داشته اند، اما عملکرد نیروهای دریایی این کشور چندان چشمگیر نبوده است. اگرچه ارتش چین به سرعت در حال مدرن شدن است، اما هنوز چندین دهه از برابری با ایالات متحده فاصله دارد. چین در اواخر دهه 1990 و پس از بحران تنگه تایوان در سال 1996، نوسازی نیروی دریایی و هوایی خود را آغاز کرد. این نشان دهنده میزان کاری است که چین باید انجام دهد، اما مانند روسیه، نیروی زمینی چین به طور سنتی قوی تر از نیروی دریایی و هوایی خود بوده است.کشور بوده است

فراتر از این واقعیت که چین روسیه نیست، ما باید به اختلافات بین اوکراین و تایوان بپردازیم. تایوان یک هدف بسیار پیچیده تر از اوکراین برای تجاوز است. چین ده ها موشک در سواحل خود دارد که همه آنها تایوان را هدف قرار داده اند. حتی با فرض اینکه ایالات متحده در صورت حمله احتمالی چین به تایوان از مداخله نظامی در این درگیری اجتناب کند، تایوان در چند سال گذشته مقدار قابل توجهی از سیستم های تسلیحاتی پیشرفته را از ایالات متحده وارد کرده است. موثر در برابر حملات موشکی چین.

اما نگرانی اصلی در مورد درگیری نظامی احتمالی بین چین و تایوان، موضوع تسلیحات یا احتمال مداخله نظامی آمریکا نیست، بلکه مسئله رابطه اقتصادی چین با جهان است.

صلح چین با جهان یکی از مهمترین عوامل رشد اقتصادی چین در دهه های گذشته بوده است. وابستگی عمیق اقتصادی چین به جهان، هر نوع تنش در چین را برای کل جهان خطرناک و دردسرساز می کند. حجم واردات و صادرات چین این کشور را به بزرگترین کشور تجاری جهان تبدیل کرده است. ایالات متحده و متحدانش هشت شریک تجاری از ده شریک تجاری چین را تشکیل می دهند. در سناریویی که چین از زور برای اتحاد مجدد با تایوان استفاده می کند، ایالات متحده و متحدانش تحریم های شدیدی را علیه این کشور اعمال خواهند کرد. اگر این اتفاق بیفتد، چین دچار رکود اقتصادی عمیقی خواهد شد که پیامدهای اجتماعی و سیاسی سنگینی در داخل خواهد داشت و البته به سرعت کل جهان از جمله آمریکا و متحدانش را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

از یک سو، معلوم می شود که روسیه علیرغم تهدید به تحریم و حتی اعمال محدودیت بر بازار انرژی این کشور، عملیات نظامی علیه اوکراین را آغاز کرده است، زیرا ما چندان نگران تأثیر اقتصادی چین نیستیم.

چین و روسیه نیز اولویت های استراتژیک متفاوتی دارند. مهم ترین دلیل روسیه برای حمله به اوکراین، حفظ امنیت «دریاهای نزدیک» و حفاظت از مرزهایش در برابر گسترش ناتو است. در مواجهه با عضویت احتمالی اوکراین و همسایگانش در ناتو، روسیه نیاز به اقدام فوری دارد، در حالی که اولویت استراتژیک چین حفظ یک محیط صلح آمیز برای رشد اقتصادی باثبات است. رویای چین تبدیل شدن به مرکز شرق آسیا است. در نتیجه، چین در خارج از کشور احساس خطر نمی‌کند و نیاز و فوریت اقدام نظامی علیه تایوان را کاهش می‌دهد. به گزارش «قرن تحقیر»، چین صدها سال منتظر بوده است تا جایگاه خود را در آسیا و جهان بازیابد. آیا نباید از کشوری با این صبر استراتژیک انتظار داشت که یک دهه دیگر صبر کند و موقعیت امن تری را قبل از به دست آوردن کنترل مجدد بر تایوان ایجاد کند؟اوکراین دارای 4800.10000 نفر جمعیت است، اما جمعیت تایوان تقریباً نصف است. از این رقم حدود 24 میلیون نفر. از نظر قومی، جمعیت اوکراین تقریباً 77٪ اوکراینی و 20٪ روسیه است، در حالی که در تایوان بیش از 90٪ از جمعیت چین چینی هان و کمتر از 10٪ بومی هستند. تنها بر اساس ترکیب قومیتی، می توان استنباط کرد که اتحاد چین با تایوان آسان تر از الحاق اوکراین به روسیه خواهد بود، اما همچنان مشکلاتی وجود خواهد داشت.

از اواخر دهه 1980، دولت چین با اشتیاق روابط فرهنگی، اجتماعی و خویشاوندی را با مردم تایوان ترویج داده است. هدف اصلی این تلاش ها ایجاد انگیزه در مردم برای مشارکت در سرزمین اصلی چین بود. البته این برنامه هویتی در همه جا تاثیر مثبتی نداشته و مقاومت هایی را ایجاد کرده است، بنابراین چین گاهی با چالش سختی در تایوان مواجه می شود.
برخلاف این سیاست‌های فرهنگی، از اواخر دهه 1990، دولت تایوان سیاست‌های فرهنگی را در تایوان اجرا کرد که در تضاد با سیاست‌های فرهنگی چین است و تلاش می‌کند هویت‌های بومی را در برابر هویت‌های چینی تقویت کند. بنابراین، در تایوان، یک چالش هویتی بین کسانی که خود را چینی می‌دانند و کسانی که خود را تایوانی می‌شناسند، به وجود آمده است و نظم در حال تغییر جزیره را به چالش می‌کشد. من اینجا هستم.

اگرچه تایوان جمعیت کمتری نسبت به اوکراین دارد، اما از نظر اقتصادی تولید ناخالص داخلی تایوان بیش از سه برابر اوکراین است. تایوان در خط مقدم فناوری منطقه ای و جهانی قرار دارد و به ویژه به عنوان یک تولید کننده بزرگ تراشه، جایگاه بسیار مهم تری در اقتصاد جهانی نسبت به اوکراین دارد. به خصوص پس از اپیدمی کرونا و بحران اقتصادی ناشی از آن، به دلیل نیاز به چیپس که تایوان مرکز تولید آن است، هیچ کس از درگیری در تایوان، به ویژه در ایالات متحده حمایت نکرد. کمبود جهانی قطعات ضروری. بردهای الکترونیکی مشارکت بیشتری دارند.

ایالات متحده بدون شک اولین قدرت در آب های دور و نزدیک است، اما در آسیا قدرت زمینی متعلق به چین است و تایوان درست در بین این دو قلمرو قرار دارد. از این نظر، هر کسی که تایوان را کنترل می کند، بر دیگران برتری دارد. برای ایالات متحده، تایوان از نظر اقتصادی و استراتژیک مهمتر از اوکراین است. ژاپن همچنین نمی خواهد این جزیره به چین بپیوندد و قدرت چین را در دریا گسترش دهد. زیرا ما تنگه تایوان را به عنوان یکی از گذرگاه های مهم می دانیم، به ویژه در مورد ایمنی حمل و نقل انرژی.

در هر دو درگیری اوکراین و تایوان، یکی از مهمترین متغیرها، رفتار مورد انتظار ایالات متحده است. در جنگ اوکراین، بیان صریح مبنی بر عدم مشارکت مستقیم آمریکا در درگیری، گمانه زنی های زیادی را در مورد نتیجه این جنگ و پیامدهای آن برای روسیه تغییر داد، اما در مورد تایوان نه.در این مورد، ارتش وجود ندارد.

به طور کلی، به نظر می رسد تایوان برای منافع ایالات متحده مهمتر از اوکراین باشد، بنابراین حتی با فرض اینکه واکنش ایالات متحده به حمله نظامی به تایوان با واکنش ایالات متحده به حمله نظامی به اوکراین یکسان نیست. تحریم‌های اقتصادی علیه چین در صورت درگیری نظامی با تحریم‌های روسیه بسیار متفاوت است و عواقب بسیار بیشتری برای تحریم‌شدگان و تحریم‌شدگان دارد. همه اینها صحبت در مورد احتمال وقوع یک جنگ واقعی بر سر الحاق تایوان به چین را دشوار می کند. اقدامات علیه تایوان. طی چند سال گذشته، پکن نشان داده است که هیچ چیز مهمتر از فراهم کردن شرایط برای رشد اقتصادی نیست. از دیدگاه پکن، حتی سفر پلوسی به تایوان نیز نمی تواند هوانگلونگ را متزلزل کند، زیرا این کشور می تواند بدون جنگ به پیروزی مورد نظر دست یابد. برای چند ساعت، جهان با آتش بازی در دریای اطراف جزیره پرت می شود.

انتهای پیام