اولین وزیر اطلاعات ایران که کشته شد چه کسی بود؟

ایزونا پلاس: میرزا محمدتکی خان فراهانی فرزند کربلایی محمد کربان است. پدرش میرزا عیسی خایم مخم فراهانی آشپز بود که بعدها در کنار پسرش میرزا ابوالقاسم خیم مخم ناظر آشپزخانه شد. هوش و ذکاوت او باعث شد نظر قائم مقام فراهانی را جلب کند و از شاگردی پدرش در آشپزخانه به شاگردی استاد و همکلاسی اشراف دربار تبدیل شد.

پس از مرگ محمدشاه قاجار، میرزا تقی خان ولیعهد را از تبریز به تهران برد و بر تخت سلطنت نشاند. ناصرالدین شاه میرزا محمدتقی خان را به نخست وزیری منصوب کرد تا بتواند القاب اتابک اعظم و امیرکبیر را به دست آورد. پس از این حکم امیرکبیر به پیشنهاد ناصرالدین شاه با خواهر تانی شاه ازدواج کرد که در این مدت کوتاه قدم های مهمی در پیشرفت و بهبود زندگی مردم برداشته ایم. اصلاحاتی که در زمینه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی انجام داد از اولین اقدامات او بود. اصلاحی که درباریان دوست نداشتند. از مهم ترین فعالیت های فرهنگی امیرکبیر می توان به تأسیس مدرسه دارالحنون، تأسیس چاپخانه، ترجمه کتاب های اروپایی، اعزام طلاب به اروپا و تأسیس روزنامه «واکا» اشاره کرد. افزایش من التماقیه.همچنین توسعه کشت نیشکر در مازندران و خوزستان، توسعه کشت زعفران در خراسان، راه اندازی کارخانه کاغذسازی در تهران، راه اندازی ابریشم بافی، سفال سازی، ابریشم بافی و کریستال سازی. . در کارخانه‌ها، در بخش اقتصادی تغییراتی رخ داد. تدوین قانون خدمت وظیفه، راه اندازی کارخانه های تولید تجهیزات نظامی و سلاح های ساده، پوشیدن لباس سربازان، ایجاد امنیت در جاده ها و ایجاد پادگان ها و پادگان ها در نزدیکی شهرها نیز در زمینه نظامی او اهمیت داشت. اقدامات اصلاحی از جمله ترویج ریشه کنی آبله و ساخت اولین بیمارستان دولتی، نقشه برداری و نقشه برداری از جاده های تهران و سایر مناطق و کشورها و کوتاه کردن دست قدرت های خارجی از دخالت در امور داخلی. سایر خدمات امیرکبیر به ایران.

اما یکی از خدماتی که کمتر به آن اشاره شد، تأسیس اولین شبکه اطلاعاتی ایران برای مبارزه با جاسوسی بود.

جاسوس مستقر شد

در دوران قاجار نفوذ سفارتخانه های خارجی در ایران به ویژه پس از شکست ایران در جنگ با روسیه به اوج خود رسید. در این دوره سفارتخانه های خارجی نفوذ زیادی بر دربار قاجار داشتند و توانستند منابع اطلاعاتی خوبی از شاهزادگان و درباریان به خود جلب کنند. کار به جایی رسیده بود که حالا رشوه گرفتن از سفارتخانه های روسیه، انگلیس و عثمانی رویه آنها شده بود. به همین دلیل بود که شاه و نخست وزیر مجبور بودند با نمایندگان سیاسی دولت های بریتانیا و روسیه مشورت و هماهنگی کنند.

حداقل مقدار

امیرکبیر که اوضاع را نامطلوب می دید تصمیم به اصلاح گرفت. برای انجام این اصلاحات باید در میان درباریان و مقامات رسوخ می کرد. از این رو یک سازمان جاسوسی و ضد جاسوسی تشکیل داد که افسران آن «مانحیان امیر» نامیده می شدند. آنها از میان مردان امین و درستکار انتخاب می شدند تا از درباریان، نظامیان، سربازان و کسانی که نفوذ داخلی داشتند اطلاعات کسب کنند و بر امور آنها نظارت کنند. برای این کار، میرزا تقی خان شبکه ای از «راز نویسان» داشت که بین پایتخت و استان ها رفت و آمد می کردند. برخی از آنها حتی در شهرهای مهم زندگی می کردند. البته آنچه در تاریخ نوشته شده این است که قبل از امیرکبیر سیستم نظارتی برای دولت ها و مقامات وجود داشت اما بی اثر بود و ایجاد سازمان ضد جاسوسی برای کنترل دیپلمات های خارجی یکی از اقدامات امیرکبیر بود.

امیرکبیر چیزهای نامرئی می گفت

کارآمدی و دقت افراد برگزیده امیرکبیر به حدی بود که بسیاری ارتباط میرزا تاخی خان را با دنیای غیبت و غیبت باور داشتند و برخی معتقد بودند که او با شیاطین ارتباط دارد و حتی آنها را «از ما بهتر» می دانستند. از آنها.کساب خبر می دهد.

یاران امیر در میان فرقه ها و مذاهب مختلف نفوذ داشتند و به امیرکبیر کمک کردند تا جلوی اجرای نقشه های شوم آنها را بگیرد و هنگامی که او قصد کشتن امام جمعه و حمله به کاخ سلطنتی را داشت، این توطئه توسط مینهیانگ شنیده شد و امیرکبیر خنثی شد.

نفوذ در بین خارجی ها

امیرکبیر با دخالت بیگانگان به ویژه دولت های انگلیس و روسیه در ایران مخالف بود و معتقد بود که این دخالت ها باعث بسیاری از خرابکاری ها می شود، بنابراین برخی از اعضای تیم ضد جاسوسی وی تصمیم به نفوذ به سفارت گرفتند. او حتی تعدادی از کارکنان سفارت را برای این کار استخدام کرد.

در آن زمان هند مستعمره بریتانیا بود. سفیر انگلیس در تهران «سرهنگ شیر» در نامه ای به فرماندار کل بریتانیا در 11 اوت 1849 می نویسد: در ایالت ” صرف چنین مبلغی مناسب و ضروری است. اما تیم ضد جاسوسی امیرکبیر آنقدر توانمند بود که با همه این تلاش ها سرهنگ شیر نتوانست شبکه منحیان امیر را کشف کند.

نفوذ شبکه منگیانگ در سفارت روسیه باعث شرمساری سفیر و کارکنان سفارت نیز شد. در کتاب نوادرالامیر آمده است: [امیرکبیر] به همین دلیل بود که سفیر روسیه می خواست به نفع دولت وابسته با ایرانیان مذاکره کند. پاسی از شب بود و چند خواجه که یکی از آنها «ستوان» بود.از بردگان، اتاق های سفارت و پشت چراغ مغازه ها را تصرف کرد [زیرپای چارپایان] شیروانی ها و گوشه های عمارت، خانه های خالی [دستشویی] به طور کامل بررسی شده است.بعد از اینکه خیالشان راحت شد از ایران چیزی گفتند و فردای آن روز نامه ای از امیرنظام [امیرکبیر] با سفیر تماس گرفت و اطلاعات امیرنظام را در مورد مذاکرات شبانه از او گرفت. ماجرا این است که امیرکبیر یک بار با نایب گورمان ملاقات کرد و وقتی فهمید که هم مسلمان است و هم ایرانی، از او پرسید: «چرا به روس ها خدمت می کنی؟» همین را گفتم. به جای اینکه نوکر آنها باشید، نوکر ما باشید. سپس با وعده حقوق محرمانه بیشتر، به او گفت که در سفارت بماند و از طریق یک واسطه تمام اتفاقاتی که بین سفیر و اعضای سفارت مربوط به ایران افتاده است را به او بگوید. او همچنین از او قول گرفت که اگر کسی غیر از خودش این دردسر را احساس کند دستور قتل او را بدهد.

در نهایت پس از برکناری و قتل امیرکبیر، سازمان جاسوسی و ضد جاسوسی وی به طور کامل منهدم شد و اثری از شبکه منحیان امیر باقی نماند. سفارتخانه های خارجی نیز از دست عوامل جاسوسی و ضد جاسوسی امیرکبیر آزاد شده است. پس از رسیدن به محرمانه ترین و محرمانه ترین راز خود، و حالا که کسی نبود که در برنامه های آنها دخالت کند، برای مدت کوتاهی به دسیسه خود ادامه دادند.

انتهای پیام