آقای مرتضوی توضیح میدهد: در این دوماهی که از زهرا هیچ خبری نیست نه شب داریم نه روز. افسرده شدیم. وقتی زهرا ناپدید شد، روز «جمعه» بود. از بیشتر همسایهها پرسیدیم، اما آنها اظهار بیاطلاعی میکردند. در کوچه ما چند اداره است که دوربینهای مداربسته دارند. روزهای اول با ما همکاری نکردند و گفتند؛ برای دیدن فیلمها «نامه از مراجع قضایی» لازم است. بعد از ده، پانزده روز از آگاهی به ما نامه دادند تا فیلم ضبط شده توسط دوربینهای مداربسته بررسی شود، اما چند روز بعد از همان ادارهها به من تماس گرفتند که هیچ ردی از زهرا دختر شما در این فیلمها نیست و اصلا چنین شخصی در فیلمها وجود ندارد.
14 خواندن این نوشته از مجله خانواده کمتر از یک دقیقه طول خواهد کشید