مرگ شمشادها؛ ازطغیان بیماری تا تعلل مدیران

هادیکی آدریلی در گفت وگو با مجله خانواده وی افزود: از سال 1990 متوجه بیماری شمشاد شدم. در همان زمان ، من درباره فاجعه “خشکسالی شمشاد” هشدار دادم. در آن زمان حدود 2000 هکتار به بیماری شمشاد آلوده بودند اما ما با این اشتباه برخورد کردیم. این بیماری به مدت سه تا چهار سال رخ داده و از زمان آمدن به نوشهر کاهش یافته است ، اما در سال 1994 ، یک آفت در پارک بنفشه چالوس مشاهده شد. طاعون پروانه شروع شد و در شرق مازندران گسترش یافت.

رئیس سابق انجمن علمی رزمی ایران گفت: اهمیت. “من فکر می کنم مشکوک و مشکوک است. شمشاد در حال حاضر در ساحل ساحل خشک می شود.

“پس از شیوع بیماری ، درخت نمرده بود و هنوز بذر تولید می کرد ، بنابراین هر توده در هر قسمت می تواند ژن های مختلف خود را داشته باشد ، که نیاز به جمع آوری بذر و بانکداری بذر دارد. متأسفانه ، این گونه ها آنقدر نادر بودند که هیچ بانک ژن

وی گفت: “متأسفانه دیر شد ، همه چیز خراب شد ، درختان به دلیل بیماری و آفات خشک شدند و دیگر نمی توانند بذر تولید کنند.” پیشنهاد شد که قلمه ها قبل از تخریب کامل انجام شوند. یعنی پایه ها و قلمه ها را از هر پایه شناسایی کرده و قلمه ها را در مکانی جداگانه ذخیره کنید تا پس از فروکش آفات و بیماری ها به محل اصلی خود بازگردانید. این کار به صورت ناقص انجام شد یا نمایشی بود.

رئیس سابق انجمن مبارزه علمی ایران در مورد آمار شمشاد داخلی گفت: “متأسفانه آمار دقیقی از شمشاد در دست نیست و میزان پراکندگی آن 70 هزار هکتار برآورد شده است. با این حال ، چون شمشاد مسکونی است ، در بسیاری از مناطق پراکنده شده است. متأسفانه در دهه 1990 حدود 40 هزار هکتار شمشاد آلوده و از بین رفت و در نتیجه در از بین رفتن بیشتر شمشاد ، به ویژه درخت مادر (درخت بزرگی که بذر و نهال تولید می کند).

وی افزود: “برخی از این مناطق در گیلان و استان گیلان مناطق کوچک و محلی هستند که مورد حمله آفات یا بیماری ها قرار نگرفته یا در مسیر خود قرار نگرفته اند.” در نتیجه ، شمشاد کثیف می ماند و تنوع و ژن خود را از دست می دهد ، حتی اگر بتواند تولید مثل کند.

وزیر امور خارجه کنوانسیون تنوع زیستی به کاشت درختان جعبه در تقریبا 6 هکتار از مساحت جنگلی مناطق شمالی کشور اشاره کرد و تاکید کرد: آیا رشد شمشاد و بازگشت آن به منطقه طبیعی مناسب است؟ شمشاد طبیعی است زیرا اسپورهای قارچی در خاک وجود ندارد ، یا اگر مطمئن هستید که آفات به طور کامل فروکش کرده اند ، اسپورهای قارچی تا 8 سال در خاک باقی می مانند و می توانند شیوع مجدد را آلوده کنند.قابل بازگشت به زیستگاه خود. ، نهال و درختان.

وی تأکید کرد: “من نمی دانم آیا این اتفاق افتاده است زیرا نمونه های آفات از مکان های مختلف گزارش شده است ، بنابراین بازگشت این نهال ها به منطقه طبیعی کمی زود به نظر می رسد.”

وزیر امور خارجه کنوانسیون تنوع زیستی نیز گفت: در منطقه طبیعی محدودیت های بیشتری وجود دارد و در صورت بیماری نمی توان از قارچ کش ها و آفت کش ها استفاده کرد.

“ما می توانیم دستور کار را از تله های سبک تا استفاده محدود از سموم زیستی تهیه کنیم ، اما اکنون که فرایند مدیریت به پایان رسیده است ، باید آن را به درستی مدیریت کنیم. یعنی ابتدا نهال در این زمینه پرورش دهیم.” من این کار را می کنم. ” وضعیت سایت و جنگل را به طور همزمان بررسی کنید. وقتی جمعیت آفات و بیماری ها به سطوح غیر تکان دهنده برسد ، می توان این نهال ها را به طبیعت آورد. در صورت حمله به مزرعه ، باید هر سال مورد بررسی و نظارت قرار گیرد و در صورت مواجهه با آفات یا بیماری ها در همان منطقه ، باید کنترل شود.

انتهای پیام