ملاصدرا می نویسد: «قتل حسین در روز ارسکیفه».
به گزارش بارنا خوجه تور اسلام رسول جعفریان استاد تاریخ، مسئول کتابخانه مرکزی، مرکز اسناد و تامین منابع علمی دانشگاه تهران او در این یادداشت به این سوال پاسخ داد که موراسادورا چه کسی را کشته است. امام حسین (الف) می دانم.
یکی از رساله های ملاصدرا، رساله ثلاثه است که همزمان به نقد قائلین به علم و هنر صوفیانه می پردازد.او در حین بحث دوباره اجتناب می کند کربلا شهادت امام علی و حسن معتبی و سایر ائمه علیهم السلام در دست قاتلان یا عاملان مستقیم نیست، بلکه در نتیجه نفاق و نفاق مظنون نسبت به اهل علم و اعتبار است، شهادت را در نظر بگیرید.
تعبیر ایشان از شهادت حضرت علی (ع) جالب بود و می فرمود: «نه برای ابن بن مرجم، بلکه برای زهر ساره ابوموسی اشلی و سرکه ریاکارانه عمور بن عاص، برای شهادت نوشیدم». او امام حسین(ع) را نیز شهید صدام می داند نه خنجر شمر بن دی الجوشن.
کلام او چنین است: جنهار، نادان، غرق، به ظاهر و علم به نیکی مغرور مکن. تمام بدبختی هایی که بر سر طردشدگان آمده است از غرور علم به ظاهر و رفتار بی اساس است.از سرگذشت پیامبر، یا احوال شهید و آن حضرت، مصائب و مصیبت های پیامبر و خاندان وصی و خانواده ایشان را شنیده اید. خانه معصوم و پاک اگر راه خوبی پیدا کردی، همه ناشی از نفاق و کینه توزی مردم سایه، ریا و خیانت و تاکتیک افراد آگاه و متدین است.
علی مرتضی علیه السلام بر ابن ملجم پیروز نشد زمین بلکه در کیسه قربانی ساره ابوموسی اشعری و سرکه نفاق آموربن عاص افتاد و شربت شهادت نوشید و امام حسین علیه السلام خنجر وحشی شیمر دی آل شد و نه جوشن خوابید، بلکه به فریبنده. و معجون جذاب تریاک و پادزهر سمی منافقین.خونش خاک کربلایی که گفت: «الحسین را در روز سقیفه کشتم» مختلط شد.
همچنین بر اثر خیانت و خیانت پنهانی معاویه، آوار جگر حسن معتبی (ع) به خاک مصیبت ریخته شد و همگی با آنچه بر سایر ائمه (علیهم السلام) گذشت مقایسه می شود. ظلم و ستم تحریک و مفاسدی که از آنها سرچشمه می‌گرفت، قدرت و حیثیت و حیثیت ولایت و مردم واقعی را خدشه‌دار نکرد. دین و دنیا را آلوده کردند و برای همیشه در معرض عذاب ابدی و خشم خداوند قرار گرفتند.
همه کسانی که دوستی را انتخاب می کنند
همه در مزار شهادت آرمیدند
در نبرد دوکون عشق دندان ها
هر چند لشکر او همه شهید است
(رساله ای در اصول الثلاثه ج 1 ص 122 )